Te warm voor de sneeuwapen
24 okt. 2016
🇯🇵
vanuit Japan
We rijden eerst met een boemeltrein, dan met een gewone trein terug naar Nagano. Hier drinken we weer een espresso bij de Starbucks en kopen bij de delicatesse zaak onze lunch in de vorm van komkommer maki en sake en maguno nigiri sushi. Even voor 12 uur stappen wij in een supersnelle shinkansen. De shinkansen bestaan uit shinkansen die onderweg alle stations aan doet en een supersnelle die ons in 1,5 uur naar Tokyo rijdt. De shinkansen waar wij nu in zitten, is helemaal volgeboekt. We hebben gelukkig niet voor niets in Kyoto sommige stoelen van treinen/ shinkansen vast laten leggen. De shinkansen rijdt zo'n 400 km per uur.
Vanochtend afscheid genomen van ouders en de dochter (?) die de ryokan runnen. De dochter vroeg naar onze verjaardag, want dan kan ze speciale eetstokjes geven.
Dat ik gister jarig was, begreep ze niet. In Japan is het niet gebruikelijk om je verjaardag te vieren zoals wij die kennen. Tot vijftig jaar geleden (sindsdien komt het vieren van verjaardagen
steeds meer voor, maar dan nog niet uitgebreid met cadeaus) werd met nieuwsjaardag alle verjaardagen van iedereen gevierd, De gedachte daarachter was, dat wanneer het nieuwe jaar aanbrak,
iedereen automatisch een jaar ouder wordt.
In Japan hebben ze net als in China 12 tekens van dieren. Alleen sommige dieren zijn vervangen voor anderen. In Japan komt het teken draak niet voor. Hier ben ik een zeepard. Evert zijn teken
blijft gewoon slang.
We geven beide zakken met tulpen. (Ja, de zak met tulpen die voor de monniken bestemd was, hebben we hier gegeven. De bedoeling was om hier de stroopwafels en 1 zak tulpen te geven)
De dochter was helemaal overweldigt bij het ontvangen van het cadeau. Ik dacht: probeer uitleggen wat het is en hoe ze de bollen moet planten. We vroegen ons af of ze het aardewerken potje had
geopend en de stroopwafels had gevonden. De dochter vroeg of ze het zakje mocht opmaken (is in Azie niet beleefd om de cadeaus meteen te openen)
Bij het zien van de tulpen wordt ze helemaal blij en loopt naar haar vader toe en wijst naar de lege bloempotten voor de deur aan. Haar vader - die we gisteravond voor het eerst zagen - en moeder
hadden ook een mooie lacht op hun gezicht. De rest van de familie wordt erbij geroepen. (Mannen en zoon van de dochter)
Ik denk dat de oude vrouw die ons twee dagen geleden opwachtte, misschien wel de oma is.
Vader kwam heel lief met een extra cadeau voor ons. Twee bollpoints met laserpen.
Dus wie ooit de wijk shibu onsen van het dorp/stad Yudanaka bezoekt en voor een kleine ryokan een pot met tulpen ziet staan...... Laat het ons weten. Ik hoop dat ze mooi bloeien in het voorjaar.
Ik wijs bij de voordeur het papier met onze naam erop aan en of we deze mogen meenemen. In Japanse tekens staat er denk ik op: welkom Evert en Sylvia.
Zondagochtend uitgebreid ontbijt gehad. Negen zwart-wit bakjes gevuld met salades, worstje, komkomer en speciaal voor mij een stuk banaan. De dochter zag dat ik de avond daarvoor mijn ei had
laten staan en vroeg in het Japans of ik geen eieren at. Evert had een omeletje.
Even voor half 9 beginnen wij aan onze wandeling de bergen in. Het is een stuk frisser dan voorgaande dagen toen we in het dal zaten. In Takayama was het nog 25 graden, hier misschien 9 graden.
De locals dragen zelf al een dikke jas. Onder aan de heuvel, bij de begraafplaats aan de rand van het Yudanaka, zien we al drie makaken rond de graven schooieren.
We besluiten om naar het park te lopen waar de snowmonkeys zitten. Dit is een tocht vanaf de ryokan door de met beboste heuvels van 4,5 km. Opnieuw langs een smalle geasfelteerde weg
gewandeld. De eerste 800 meter steil omhoog is het zwaarst.
Het is 2 kilometer lopen naar de parkeerplaats en vandaaruit is het nog eens 2 kilometer naar het park. Het is niet echt een park, maar een open plek in het bos. Er zijn wat steigerhouten
padden aangelegd. Er is geen plek om rustig te zitten. Wel wordt er flink gebouwd en opgeknapt.
In dit deel van het bos leven zo'n 160 sneeuwapen. In de winter zitten ze in de hete poel die hier ligt. Het was ooit een kleine poel - onsen - en is door mensen enkele jaren geleden groter
gemaakt. Zodat de apen meer plek hebben.
Het is fris (9 graden) voor ons, maar de apen vinden het te warm om te plonzen in de onsen. Sporadisch zit er eentje 1 voor een paar minuten. Om de apen op deze plek (in theorie kunnen ze
gewoon weg) te houden en zo de toeristen tevreden te stellen, wordt er twee keer daags wat graan en appels uitgestrooid. De oppassers letten op dat mensen afstand houden tot de apen en niet
in het water zitten. Een oude Japanner steekt zijn vinger in de onsen en steekt zijn duim op naar een van de apen. Hij wijst dat er lekker in moet gaan zitten. Een oppasser komt eraan gerend
en wijst hem aan dat hij niet op de rand van de onsen mag staan/zitten.
Er zijn wat opstootjes in de groep. De makaken kijken tussen het badderen, eten, drinken en vlooien schichtig om zich heen of ze the Big Boss zien om vervolgens weg te rennen. We zien een aap
met een kapotte lip en bijtwonden aan armen. Voor ons zat er een te relaxen in bad en werd voordat die en de toeschouders het door hadden zonder pardon door de boss in zijn oor gebeten. Maar
hij liet zich niet wegjagen en ging weer in de poel zitten. Hij wrijft oor terwijl een andere aap hem zielig aankeek met een blik: nou ja, zeg. wat was dat nu?
Rond 11 uur wordt het drukker, het wordt dringen rond de poel door de toeristen. Daarnaast begint het helaas te miezeren. We keren terug via het bos naar het dorp. We hadden gelezen over een
klein eettent waar ze curry serveren. Naast curry (1 soort) een zelfgebakken broodje (een plukbrood met ham en een plukbrood met room en krenten. Ook geen keuze in. Waren de laatste 2 broden,
een kom tomatensoep en een ijsje toe.
Rond 11 uur wordt het drukker, het wordt dringen rond de poel door de toeristen. Daarnaast begint het helaas te miezeren. We keren terug via het bos naar het dorp. We hadden gelezen over een
klein eettent waar ze curry serveren. Naast curry (1 soort) een zelfgebakken broodje (een plukbrood met ham en een plukbrood met room en krenten. Ook geen keuze in. Waren de laatste twee
broden, een kom tomatensoep en een ijsje toe.
In ryokan opgewarmd met een douche en den plons in de eigen ryokan onsen. Opnieuw hadden we deze voor onszelf. (Wel gescheiden) verder geslapen. Kennelijk is alle vermoeidheid eruit gekomen.
Tegen18:00 uurworden we opnieuw gebeldd at het eten klaat staat. Ook dit keer weer uitgebreid. In plaats van shabu shabu hebben we nu ieder een grillplaatje voor ons staan om stukjes wagyu en
groente op te leggen. Verder een pakketje gestoomde vis, sashimi van een vis waarvan ik de naam even niet weet, tempura groente en voor mij een salade in plaats van egg custard. Uieraard
rijst en miso- soup.
We besluiten om met onze yukata aan en op de geta een paar onsen in de straat te bezoeken. We beginnen bij het voetbad, opnieuw langs het bad voor als je gewond bent en het bad voor oog en zachte
huid.
Reacties
Reacties
24 okt. 2016, 16:10
apennzijn ook net mensen!
Jukkie moeten toch wel geheel verfrist terugkomen met alle nieuwe indrukken, super gezond eten en veel badderen!
24 okt. 2016, 16:52
Dat is zeker nieuw voor mij die Japanse verjaardag viering. Veel plezier in en om Tokyo!
24 okt. 2016, 18:30
Weer genoten van je verslag. Kan niet wachten op de volgende :-)
25 okt. 2016, 13:35
Goed om te horen van de tulpenbollen! En dan ben ik ook een zeepaard, klint een stuk sympathieker als een draak ;-) En wow, 400 km per uur met de trein. Hoe voelt dat? Gaat naar buiten kijken dan nog een beetje? Mooi hoogtepunt de sneeuwapen.
26 okt. 2016, 14:00
Het was weer een leuk verhaal om lezen jullie zullen die onzen wel missen.nu geniet nog maar.zie jullie wel .nog de groetjes van de jongens die zullen blij zijn als jullie er weer zijn.
Groetjes van ons allen.
26 okt. 2016, 22:11
Tijd voor een onsen in eigen tuin?
31 okt. 2016, 22:56
@ Berdine: daar dachten wij idd al aan. Maar helaas blijft het vooralsnog bij een bad in de badkamer.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!