No gaijin! bij all you can eat shabu shabu
21 okt. 2016
🇯🇵
vanuit Japan
Om 10:10 uurverlaten wij met de highway express Takayama, op weg in 2,5 uur naar Matsumoto.
Gisteren hebben wij voor ons doen uitgeslapen, rustig ontbeten met genoeg Japanse hapjes. Daarna het oude centrum in waar we snel over de 2 markten heen lopen. Geen lekker snacks. Het is een
groente- en bloemenmarkt. We lopen naar Kusakabe - een oud koopsmanshuis - bezoeken. Het is nu een museum. Om binnen in de oude gebouwen te looen, moet je je schoenen uit doen. Dus houd rekening
dat je geen sokken met gaten aantrekt :-)
Hierna lopen wij door naar het museum waar de praalwagens voor de lente optocht staan. We hadden geluk. Ook de praalwagen die ze in de herfst bij het vieren van de oogst gebruiken staat momenteel
in dit gebouw. Het gebouw waar dit eigenlijk hoort te staan is in renovatie. De wagens worden nog altijd gebruikt.
Een van de wagens is een paar jaar terug opgeknapt voor 2,5 miljoen dollar.
Het gebouw naast het museum laat op verkleine schaal diverse tempels zien. Staan mooie tussen. We hebben helaas geen idee waar de echte tempels staan (als ze nog bestaan en niet zijn afgebrandt.
Dit kwam vroeger nog weleens voor. Zo kan het zijn dat je naar een tempel kijkt die minstens al 5 keer is herbouwd.
De zon breekt door en het wordt weer behoorlijk warm. We gaan een stuk van de Nature Walk doen. Dat is net als op Miyajima een wonderlijke wandeling. De tocht loopt dwars door een buitenwijk over
de geasfalteerde weg. Veel wildlife op een havik na is er niet te zien. Ik zie een mooie vlinder op een bloemetje zitten. Ik schiet wat foto's en bij het opstaan valt mijn oog op een raar uitziend
blaadje. Totaal niet in verhouding met de rest van de blaadjes van het bloemtje. Het is een bidsprinkhaan! Het diertje lijkt mij verbaasd aan te kijken ( en het heeft wel iets weg van 'Alien' uit
de gelijknamige film) Er landt een bij op naastgelegen bloem. De bidsprinkhaan kijkt er naar en met een snelle beweging grijpt zij de bij. De bij maakt geen schijn van kans als de poten van de
bidspraakhaan om zijn lijf klemmen. Met een beet wordt - denk ik - iets van gif ingespoten en neemt de bidspraakhaan steeds hapjes van het slachtoffer. Als de bij opgegeten is, laat de
bidspraakhaan zich op de grond vallen en rent ervandoor.
De rest van de wandeling is leuk omdat we door de woonwijk wandelen waar de locals gezellig in hun tuin aan het werk zijn. De laatste oogst wordt binnengehaald en de tuin wordt opgeruimd voor de
herfst/winter.
Het is inmiddels tijd voor een belangrijk onderdeel - vinden wij - van de dag: de lunch! Dit doen we bij een restaurant dat bekend staat voor haar soba noedels. Soba is Japans voor boekweit
noedels. We nemen de soba met lokale groenten uit de bergen met sake erbij.
Aan de andere kant van het hotel -op zo'n kwartier lopen - ligt Hida no Sato. Een openlucht musuem met 30 oude woningen die uit verschillende delen van Japan naar hier zijn overgebracht zoals het
huis van de houtkappers, boer en papierbewerker. Het laatste beroep werd vroeger door zo'n 200 families uitgeoefend. Tegenwoordig beheersen nog maar 2 families de tactiek.
Het loopt tegen 3en als wij terug lopen naar het oude centrum. Tijd om wat sake te proeven. Genoeg proeverijtjes, maar de uitleg laat wat te wensen over. In brouwerijtje hangt een uitleg in het
Engels. Geen idee wie ooit de naam sake mee naar Europa heeft meegenomen. Maar dit is de foute benaming! Sake is Japans voor alcholische drank. Dit kan dus van alles zijn. De drank die wij sake
noemen heet in het Japans 'nihonshu'. De nihonshu kan je zowel koud als warm drinken. Ligt aan de soort. Over het algemeen worden de slechtere opgewarmd om zo de 'slechte' smaak te verdoezelen.
De rijst wordt ook gepolisht. Dit kan verschillende keren. Hierdoor ontstaat de verschillende alcohol percentages. Naast zoete bestaat er ook droge nihonshu We kiezen 2 proeverijtjes. Een met 2
glazen en 1 glas van de super nihonshu. Deze heeft al drie jaar op rij -2013/2014/2015- de gouden award gewonnen voor beste nihonshu van het land.
De winnaar van de gouden award vinden wij ook het lekkerst en nemen een fles mee. Bij het afrekenen blijkt dat we het proeverijtje cadeau hebben gekregen. We lopen naar de brouwerij waar we hebben
gegeten en proeven nogmaals een glaasje van de nihonshu die wij toen lekker vonden. Valt tegen in vergelijking met de gouden winnaar. Bij de 3de brouwerij waar we binnenstappen, vallen ook daar de
nihonshu tegen. Het is inmiddels al17:00 uuren dat betekent dat alles hier dicht gaat (of als is)
We willen nog een fles van die gouden award winnaar! En snel lopen we naar de eerste brouwerij. Die we niet konden vinden. Het oude centrum heeft drie straten die veel op elkaar lijken en als de
winkels dicht zijn en overal een bruine houten deuren zitten, is het helemaal lastig. Uiteindelijk hebben we de winkel gevonden. We zijn te laat! De winkel is dicht. We zien haar door het smalle
raam aan de zijkant de schappen bijvullen.
Onder het mom: niet geschoten altijd mis, klop ik op het ruitje. Ik zwaai en lach wanneer zij zich omdraait. Ze doet het kleine deurtje open (overdag is de grote deur open) ik bied onze
verschuldigen aan, dat we weten dat ze dicht is, maar dat we graag nog een fles willen kopen. We mogen naar binnen! Als we duidelijk maken dat we haar nihonshu beter dan de collega's, begint ze te
glimlachen en als bedankje te knikken.
De winkels sluiten hierom 17:00. De restauarant open pasom 18:00 uur. We overbruggen het uurtje met slenteren door een verlate winkelstraat. Etalage kijken zit er niet bij. De winkels zijn allemaal
afgesloten met ijzeren rolluiken. We zijn een beetje klaar met de rijst, noedels, vis en zeewier. Bij restaurant 'Bull' gaan we voor de hida beef waar deze streek om bekend staat. We nemen een
premium en de top klasse. Het wordt geserveerd met aardappelpuree, wortel en pompoen. Verder nemen we een bak met pickles, geroosterde groente zoals paprika, stukjes mini-mais, snijbonen en foccia
brood (olijfolie ernaast)
Heerlijk gegeten. Wat opvalt dat op de menukaarten wel Chinese oolong thee staat bij de drankjes maar niet hun eigen sencha thee. Te bitter voor de toeristen?? Als we vragen naar Japanse thee,
hebben ze het wel in huis en wordt het voor ons gezet. Japanse thee en water worden niet in rekening gebracht.
Bij een stalletje onderweg regelen onze lunch voor de busreis naar Matsumoto. Dit keline restaurantje met takeaway is ook pas open van18:00 uur. We zijn er al een paar keer langs gewandeld en
kregen steeds te horen 'closed'!
Ik begin te begrijpen waarom ze oud worden in Japan. Ze slapen uit, tussen de middag winkel dicht, rond17:00winkel dicht en overal de tijd voor nemen.
Tegen21:00 uurlopen we in onze geleende pyama naar de 13de verdieping voor een plons. Dit keer willen we de grote hebben. Helaas is net voor ons iemand naar binnengestapt. We hebben ruim 25 minuten
moeten wachten. Het bad is wat ruimer, maar het lijkt wel of de temperauur minder warm is als het bad van gisteren. Toeval? Of heeft iemand koud water erbij gegooid? Of verschillende temperaturen
inderdaad per bad?
In onze pyama nog een bak ramen gegeten. Het blijft een grappig gezicht om iedereen in zijn pyama door het hotel te zien lopen.
De weg door de bergen naar Matsumoto wordt aangekleed door de bomen in herfstpracht. De rivier (laag water) heeft aquarel kleur. De gele, bruine en rrode bladeren steken er mooi bij af. Het is een
stuk kouder dan gisteren en nu we door de bergen rijden, wordt het er niet warmer op. Het is 15 graden.
Iedere stukje grond wordt benut voor het verbouwen van eigen groente. Nergens is afval op straat te vinden. Zelfs niet in de dorpjes die wij passeren. Iedereen ruimt gewoon zijn troep op en wie
langs een blikje/flesje loopt dat duidelijk verloren is en niet weggegooid, pakt het op en neemt het mee.
Bij de stad Matsumoto stappen we uit. De koffers in het hotel achtergelaten en weer op pad. In deze stad staat het 'Zwarte kraaien kasteel'. Het staat niet zoals zijn witte tegenhanger in Himeji op
een heuvel. Je ziet het nauwelijks als je gewoon door de stad loopt. De binnenkant van het kasteel is ook een stuk kleiner. Dat het gebouw nog in oorspronkelijke staat aldus de legende komt omdat
de lokale daimyo maandelijks 500 kg rijst offerde aan een beschermgodin.
De streek staat verder bekend om de grootste wasabi-boerderij. Het is even zoeken in de winkels in de omgeving, maar dan vinden we wasabi-pasta en zelfs wasabi-chocola. We vermoeden dat de lokals
hun eigen wasabi maken. Dus gewoon de wortel kopen bij de groenteman en dan zelf raspen.
De dag sluiten we af bij een Shabu Shabu restaurant (dat heeft niks met onze Shabu shabu te maken) Shabu shabu staat voor een manier van eten klaar maken. Deze methode kan je vergelijken met
fondue. Je kan kiezen uit twee basisbouillons en een vleesmenu kiezen. Je mag onbeperkt vlees van jouw gekozen menu kiezen en groenten. We gaan voor het beef menu. Dit houdt in dat we dun gesneden
wagyu beef krijgen (2 varianten) en omdat dit het duurste van de kaart was, mag je ook het vlees van de goedkopere menu's nemen (varken en kip) we bestellen voornamelijk beef, kip en gehakt en heel
veel verschillende soorten paddestoelen.
Normaal dien je langzaam aan, plakje vlees voor plakje vlees rustig in de bouillon te laten garen. We gooien steeds een aantal plakjes in de bouillon en ook meteen een hand vol paddestoelen.
Bij de derde ronde vind ik dat de bouillonpan wat kouder aanvoelt. Evert steekt zijn vinger erin. Even op het belletje drukken dat op tafel staat om iemand te roepen. De bediende ziet het al. Ze
laat zien waar de knopjes zitten om de plaat hoger in te stellen. Dit vinden wij vreemd. Wij hebben er niet aan gezeten. Hoe kan die dan opeens lager staan. Wij vermoeden omdat we zoveel eten dat
de bediendes steeds bij het opnemen van de bestellijst of ophalen van de lege bakken stiekem het warmhoudplaatje lager hebben gezet. Zodat vlees er langer over doet om te garen en wij dus minder
snel kunnen bestellen. Ook werd al tussendoor naar onze keuze voor het dessert gevraagd. Is dit een hint?
We zitten al te grappen dat ze behalve stickers verboden voor honden, verboden te bellen nu ook binnen enkele dagen stickers verboden voor Gaijin op de ruit plakken. Een sticker met een verbodsbord
met daarop een lang en een kort poppetje getekend. :-)
Het hotel heeft afgelopen mei de deuren voor het eerst geopend. Helaas niet plonsen in onsen. Wel wat meer ruimte op de kamer en eigen bad. Het is maar voor een nachtje. Morgen trekken we voor 2
dagen verder de bergen in met alleen de weekendtas. De koffers sturen we vooruit naar ons hotel in Tokyo.
Ps. Gaijin is Japans voor buitenlander.
Reacties
Reacties
21 okt. 2016, 15:35
Een zeer smakelijk verhaal en vakantie! Jullie eten en drinken heel wat af! Dat de sake/nihansou ook koud gedronken word is nieuw voor mij... Alleen slechte die geïmporteerd worden?
21 okt. 2016, 20:35
Met veel plezier jullie verhaal gelezen eten drinken en een bad.
ben benïeüwd naar de foto s zullen wel mooi zullen.wij hebben
heerlijke spaghetti gegeten.
nog veel plezier.groetjes van ons allemaal.
21 okt. 2016, 23:52
@ Evert sr: eerst excuses. Ik heb verkeerd geschreven het is: nihonshu. Denk niet dat alleen de slechte wordt geimporteerd. In Londen hadden we al eens koude sake gedronken. En bij Takeya (de afhaal Japanner bij u om de hoek) heeft ook prima sake/nihanshu die je koud moet drinken. Sommige soorten kan je zowel koud als warm drinken. We moeten nog uitzoeken wanneer je wat het beste kan doen. Wordt vervolgd....
21 okt. 2016, 23:53
@ k en h: ja, we eten hier idd wat af. Maar tot nu toe allemaal goed bevallen en steeds wat anders. Houdt het afwisselend.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!