Hola,

Hermandos kwam ons om 8.00 uur ophalen. Hij was er stipt op tijd. Met een rotgang naar het vliegveldje gereden. Hier werden we al op gewacht door een meneer die ons dirigeerde achter hem aan te rennen terwijl de papieren werden ingevuld. Nog geen 10 minuten later crossten we in een vliegtuigje over de baan. Onder leiding van een stuntpiloot hebben we half uur lang boven de lijnen van Nazca gecirkeld. De stuntpiloot vloog zo gekanteld en laag mogelijk zodat we de lijnen goed konden bekijken. Daarna zijn we doorgereden naar het museum Abati, opgericht door een Italiaan met een expositie over Nazca en pre Inca voorwerpen. Hier lezen we dat de lijnen niet alleen bij Nasca liggen, maar bij nog veel meer plaatsen in rondom de Andes. Hierna halen we onze koffers en reizen we verder door een uitgedroogde woestenij naar Ica. Na een rit van 2 uur stoppen we in een oase, vlakbij Ica. Het is zondag, dus het is er niet alleen druk met toeristen maar ook met inwoners van Ica die hier komen ontspannen. Na de lunch, naar het hotel. Amaru had een kamer gereserveerd in Ica, maar wat ons betreft blijven we in de oase. Dat is ook makkelijker voor morgenochtend, dan willen we namelijk gaan sandboarden. Gelukkig is er nog een kamer over in hotel Suisse. Rond 5en werden we opgehaald door Jose, de broer van Hermandos. Amaru stelde voor om 's middags te gaan sandboarden. Dat hebben we vriendelijk afgeslagen. De zon schijnt volop en het zand is heet. We doen dat liever in de ochtenduren. We gaan langs de plaatselijke wijngaard ' el gattador', waar we uitleg krijgen over hoe ze de wijn, maar vooral de pisco maken.

Daarna terug gereden naar Ica waar Armaru ons het stenen museum wilde laten zien. We hadden hier eigenlijk helemaa geen zin in, maar zijn toch blij dat we zijn gegaan. Het is een prive museum die bestaat uit drie kamers volgestouwd met bewerkte stenen. Met planten zijn de stenen zwart geetst waarna er tekeningen in zijn gegrift. We zien tekeningen van dinosauriers, hersentransplantaties, accupunctuur en sterrekijkers. Ook zijn er landkaarten. Volgens een geologische chech zijn de tekeningen 19.000 jaar oud. Toch menen wij enige eigen maaksels er tussen te zien staan. De tekeningen zijn net anders dan die op de andere stenen.

Als we terugkomen in de oase is het inmiddels uitgestorven. Er is nog maar een restaurant open dus de keus waar te eten, is makkelijk.