Zoals sommigen van jullie weten zijn we inmiddels weer thuis. Helaas is wifi niet zo bekend in Oeganda en Tanzania als in China. Toch willen we jullie onze avonturen en foto's niet onthouden.

Zaterdagavond opgehaald door gids Gerald (en niet Gerard zoals ik eerst dacht) Nog een paar dingen die opvielen om Oeganda binnen te komen. Ze wilden van alle vingers een afdruk (via de computer) en een visa kost 50 US dollar. Dat wisten we, maar het jaartal van het briefgeld mag niet ouder zijn dan 2003. Oeganda was een Britse kolonie (uitkijken bij oversteken dus). De kinderen moeten verplicht naar school en leren al op jonge leeftijd Engels. We horen als we met de auto langs rijden dan ook heel vaak de zin: ‘Mzungu, how are you?' De koeien, Ankole-watusi, hebben lange hoorns. Levert leuke foto's op. Bij de ‘grote' steden/dorpen is er een 2baans weg van asfalt (wel met hier en daar een kuil) de rest van de wegen bestaan uit zand en grit. In Oeganda zijn ze dol op verkeersdrempels. Op belangrijke stukken zoals scholen liggen ze in groepen van 4 achter elkaar.

Zondag was onze eerste echte dag in Oeganda. We moesten meteen al vroeg uit bed: 6 uur ging de wekker. We lagen al een uur wakker omdat het keihard regende. Het blijft keihard regenen, een 1 minuut rennen naar de jeep (4-wheeldrive) levert al natte bovenbenen op. Onderweg gestopt om dollars te wisselen voor Oegandese shillings. We reden langs een markt en hier hebben we bananen, ananas en avocado's en doos met flessen water ingeslagen. Tegen het middaguur komen we aan bij Ziwa Rhino Sanctuary waar neushoorns worden gefokt om opnieuw te worden uitgezet. In de parken van Oeganda komen ze sinds 1983 niet meer voor. Het verschil met de zwarte neushoorn zit hem in de lippen. Die zijn bij de witte neushoorn dus wit. In het park zien we een moeder met jong. Het jong is geboren in 2009. Neushoornbaby blijft tot 7 jaar bij hun moeder. Het was aandoenlijk om het jong geluid te horen maken omdat het wilde drinken.

G. heeft ons onderweg al op allerlei planten en dieren gewezen zoals koffiebonen, verschillende bananenbomen (en wordt louter alleen voor het bereiden van gin gemaakt) en de hammerkop-vogel.

Vandaag de eerste kennismaking met de Oegandese keuken. We verblijven in Oeganda aan de rand van de parken in een lodge. Hier krijgen we een vooraf samengesteld menu vaak met een westers tintje of een Indiase curry (wonen hier veel Indiërs) Nu zijn we erg avontuurlijk, maar we durfden het deze keer niet aan om een lokaal restaurantje binnen te stappen. Onze darmen zouden dat niet hebben getrokken. Gerald heeft er tijdens onze reis een drietal uitgezocht waar we hebben geluncht. Typisch is kalo, pocha, victoriabaars in auberginesaus, Verder staat geen antilope biefstuk op de kaart maar gewoon kip, geit of lam.

Bij het begin van Murchinson fall National Park zien we meteen al bavianen die in de struiken verdwijnen zodra de jeep stopt. Wanneer je langzaam door rijdt, stappen ze hooguit even opzij. We zien ook wrattenzwijnen en onze eerste nijlpaard. Voordat we naar de lodges rijden, gaan we eerst langs de waterval (Murchinson fall). Leuk om te zien, maar de gekleurde hagedissen trokken meer onze aandacht.

Elektriciteit is niet zo vanzelfsprekend als bij ons. De stroom gaat aan tussen 7.00 en 10.00 uur 's avonds en een uur voor zonsopgang. Gelukkig wel een eigen douche (met warm gekookt water) en toilet tot onze beschikking.