Het is het meer dan de moeite waard. Het geld voor de permits (500 US dollars pp), de lange wandeltocht door de klamme jungle. Met zes andere toeristen gaan we op zoek naar de leden van de Nshongi-groep in Bwindi Impenetrable national park. We huren twee dragers in. Gerald raadt ons aan om dit echt te doen. Dan kunnen wij rustig van de wandeling genieten zonder onze rugzak te hoeven dragen. Ik ben blij dat we het hebben gedaan. Het begin stuk is goed te doen: een gewone zanderige weg. De hoofdgids hoort via de walkietalkie van de trackers dat de gorilla's vermoedelijk de andere kant op lopen. Oftewel: we kunnen het stuk van 20 minuten weer teruglopen. De hoofdranger besluit af te snijden. Dit houdt in: modderige, glibberige berg af, beekje oversteken en een andere berg omhoog klimmen. Mijn drager zorgt ervoor dat ik de berg niet afgleed en trok mij op sommige stukken naar boven. Ik had anders in plaats van drie uur die we erover hebben gedaan er zeker vier uur over gedaan. Verder heeft hij ervoor gezorgd dat ik niet ben gestoken door agressieve bijen bij het passeren van een bijennest. (de twee toeristen achter mij zijn de sigaar) Opnieuw een beproeving voor ons om de hoogte te trotseren. Maar het is het allemaal waard! Op een mooie open plek, met mooi weer (de zon scheen zelfs!) aanschouwen we een uur lang de gorillagroep. Het zijn zulke lieve dieren. We hebben geweldige mooie foto's gemaakt. Op een geven moment komt, als Evert poseert, een Silverback even een kijkje nemen en de rest van de familie loopt ook langs. Het is geweldig. Ook hier geldt geen flits en zeven meter afstand. Nou, op een gegeven moment zat een tweede Silverback op twee meter bij mij vandaan. Die kwam even kijken wie we waren. De Nshongi-groep bestond uit 34 leden, maar vorig jaar zijn er tien vertrokken om een eigen groep te vormen.

Het uur is omgevlogen. Het is nauwelijks te geloven dat het voorbij is. De weg terug gaat stuk een sneller. Binnen een uur staan we weer bij het beginpunt. Het opsporen van de gorilla's gebeurt altijd vanaf de laatste plaats waar ze de vorige dag zijn gezien. We zijn ook langs hun slaapplaatsen gelopen. Verspreid over Oeganda, Rwanda en Congo zijn er tien groepen die worden bezocht door mensen. Een groep is alleen bestemd voor wetenschappers. Per dag mogen maar acht toeristen een uur lang één groep bezoeken. Wanneer ze niet gevonden worden, krijg je vijftig procent van je geld terug. Wanneer het regent en de gorilla's zich niet goed laten zien, heb je pech gehad.

Ik heb dit stuk nu met een goed gevoel kunnen tikken. We slaan iedere avond onze foto's op de Ipad op. Aangezien Gerald zo aardige en vrolijke man is (je hoort zijn schaterlach al van ver) hadden we bedacht om hem wat van onze foto's cadeau te doen op een usb-stick. Zelf had hij een simpel cameraatje bij zich. We gaan na de gorilla tracking snel het stadje in om de foto's op een stickje te laten zetten. Dit gaat dus helemaal fout. De computer doet vreemd. We halen snel de fotokaart uit de computer. Helaas was het leed al geschied en konden we de foto's niet meer zien. Wel zien we dat er nog 4 gig op het kaartje staat. Jullie raden het al. Uitgerekend vandaag hadden we nog geen back-up gemaakt. Dit doen we meestal tijdens het avondeten. Zaterdag op de dag van terugkomst zijn we meteen richting fotospeciaalzaak gerend. Gisteren kregen we te horen dat ze alle foto's terug hebben gevonden. Helaas zijn sommige toch beschadigd, maar het merendeel van de gorilla foto's zijn terecht!