Tegen half 5 verlaten we het verlaten (?) hotel. Er is ergens een short cut naar de wetland maar er is niemand in het hotel te vinden om te vertellen hoe die loopt. We hebben een vermoeden en lopen dan ook maar die richting op. Een warme wind blaast in ons gezicht. Een zonnebril is hier een must. Hetis tevergelijken met een infrarood sauna. Op de weg is het verlaten. Het lijkt wel of we in een B-film zitten met de warme wind, zand, stenen, een dwarrelend plastic zakje en voor de rest niemand. Na 15 minuten lopen komen we bij het wetland aan. Omdat we gasten zijspan de Azraq lodge is ons bezoek aan het reservaat 'gratis'. Het museum vrolijkt ons niet echt op. Ooit liepen in het dit gebied neushoorns, olifanten, cheeta's, struisvogels en wilde ezels rond. De rscn is druk bezichtig om de bijna uitgestorven Arabische oryx (antilope soort) te fokken. Er zijn er maar 100 van in het reservaat verderop. Je moet echt mazzel hebben wil je die zien. Het wetland zelf was ooit 10 maal zo groot als het nu is. Maar sinds de jaren '70 wordt er water uit weggepompt voor de steden Irbid en Zaraq. Sinds de jaren '80 gaat er ook water naar Amman. Van elke 4 glazen water in Amman is er 1 afkomstig uit dit gebied. Het gaat om 37 miljoen liter per jaar. Dan zijn er nog 500 illegale pomps die water aftappen. Het rscn pompt jaarlijks 1,5 miljoen liter terug. Dit lijkt mij een hopeloos gevecht. Het wetland is een belangrijk gebied voor de trekvogels uit Europa op weg naar Afrika en terug. Ze rusten hier uit. Het gaat om vogels zoals oa ooievaar, snip, kwikstaarten, zwaluwen, kiekendieven en bijeneters. Ondanks dat de meeste zijn vertrokken, hebben we toch een aantal kunnen fotograferen. Vraag ons niet naar de namen, we zijn geen vogelaars. Om 18 uur gaat het park dicht, en lopen we door nog steeds warme en nu inmiddels ook stevige wind terug naar het hotel. Zoals jullie merken hebben we hier Wifi. Morgen gaan we naar Madaba. Benieuwd of dat daar ook zo is.