De gids, Mehadi, verklaarde ons voor gek om om 6 uur aan het begin van route naar Petra te staan. En zijn vrouw ook, zo vertelde die. Nou ja, so be it. De meeste mensen beginnen namelijk om 8 uur. We zijn als eerste door de ticketcontrole en lopen in een rustig tempo, terwijl handjevol toeristen ons voorbij wandelt, opnieuw door de Siq, de kloof. Als we bij de Treasury aankomen, is er niemand van de toeristen die ons hebben ingehaald te bekennen. We kunnen rustig op ons gemak foto's nemen. Na 2 uur zeggen we goodbye tegen Mehadi. Het is inmiddels 9 uur en tada... Hoe kan het anders... Heel warm. We beginnen meteen maar aan de klim naar de Monastery. De klim duurt 45 minuten, maar volgens Evert deden we er 25 minuten over. Dat kan best kloppen. We hadden het idee als we rustig op ons gemak de berg opsjokken we om zouden vallen. We hebben flink doorgelopen. Je kan als je wil, een ezel huren om de top te bereiken. De toeristen die dit deden, keken erg ongelukkig. Zowel de tocht omhoog als omlaag. De ezels en paarden (een ritje van de ticketverkoop tot aan het begin van de Siq zit bij de toegangsticket in begrepen) zien er goed verzorgd uit en Brooke hospital is actief in dit gebied. We trakteren ons zelf op een lime juice met mint als we de Monastery hebben bereikt. Het begint drukker te worden met toeristen. Je moet engelen geduld hebben om ze niet op de foto te krijgen. Tegen 11 uur lopen we omlaag, bekijken het kleine museum, eten onze eigen meegenomen appel op als ontbijt/lunch. Er zijn genoeg winkeltjes waar je wat te drinken kan kopen, bij 2 kan je iets eten. Dit is alleen buffet en dat vinden we niks. We dragen een lange broek, stevige wandelschoenen ( heet zand en veel stenen/ berg beklimmen) en sjouwen trouwens behalve een goede camera, zonnecreme, liters aan water mee. In totaal 4 liter en dat is op een halve liter na op. Op het terrein zelf hadden we dus de lime juice, een cola en een thee. Jullie begrijpen dat wij vol ongeloof de mensen aan staarden die op sandalen, korte broek en een halve liter fles water over het terrein zagen lopen op het heetst van de dag. Het zweet drupt van onze rug in de bilnaad. Het is 13 uur en nu wordt het pas echt druk. We lopen terug via de Byzantijnse kerk met een mozaïekvloer, en dan lopen we boven langs de koningsgraven terug naar het theater en uiteindelijk de Treasury. Om half 3 komen we bek af in het hotel aan. Op de terug weg hebben we niet te paard gedaan. De begeleider houdt namelijk de teugels vast en het gaaf alleen maar stapvoets. Een paardentocht doen we wel een andere keer. We liggen voor pampus met de airco op 30 graden op bed. We doen ons tegoed aan de oude sesamkoeken. Dit onder het motto: wie wat bewaard, heeft wat voor later. Rond 7 uur melden we ons bij Petra's kitchen. Dit restaurant zit gelukkig op 5 minuten lopen van het hotel. (het begin van het Petra is 10 minuten lopen) we hebben een kookcursus. Het was leuk, maar de kookcursus in China was beter. Met een grote ploeg toeristen hebben we verschillende gerechten gemaakt. Iedere tafel was verantwoordelijk voor 2 gerechten. De recepten van die avond hebben we mee gekregen. En we hebben Ali lief aangekeken, de jongen die daar alles regelde, en toen kregen we ook nog het recept voor falafel en hummous. Goede falafel hebben we na Amman niet meer gezien of gekregen. Het staat vaak niet op de kaart omdat dit armenvoedsel is en vaak als ontbijt wordt gegeten.