In de ochtend hebben we een kookles gevolgd bij kookschool baipai. Ergens in een buitenwijk van de stad. De gids en chauffeur zijn hier kennelijk lang geleden ooit eens geweest want we rijden een paar kleine smalle straten door terwijl de gids druk aan bellen en op de kaart aan het turen is. De kookschool ligt inderdaad erg afgelegen achter een hoge stenen muur met een geweldige binnentuin. De kookgroep bestaat uit 10 man, we zien er maar 2. Met het andere koppel worden we rondgeleid door de kruidentuin en leren we alles over de specifieke Thaise kruiden en schrapen van de kokosnoot. Evert heeft - zonder blikken of blozen - tot afgrijzen van de assistente die ons door de tuin rondleidde een kleine chili peper in zijn geheel opgegeten. 'Dat doen Thai people niet eens!' We hebben geleerd hoe we sticky rijst met mango moeten maken, mini-loempia's, kip in kokosmelk met Thaise gember en varkensvlees met holy basilicum bladeren. Bij het maken van het 2de gerecht kwamen de andere 6 binnen. Zij waren naar de markt geweest. Vergeleken met de markt in China was deze schoon en kan je niet bijv. Je eigen kip of eend uitzoeken en laten slachten. De vrouw van het koppel waarmee wij het 1ste gerecht hebben gemaakt verwoordde het als: wij hadden de beste deal. We hadden namelijk een toetje > sticky rijst. :-) Tegen 2en werden we afgezet bij het huis van Jim Thompson, een Amerikaan die bekend is geworden als zijdekoning van Thailand. Het grote huis is gemaakt van teakhout en ingericht met de kunstverzameling van Thompson die verdwenen is in Maleisië. Het huis is aardig om te zien. De kunstverzameling minder. Maar dat kan aan ons liggen. We hebben 'tuurlijk aardig wat gezien aan kunstverzamelingen in vorstenpaleizen in Europa. We wilden op het terrein een 2de gebouw in, maar hier moesten we net als bij het hoofdgebouw onze rugzakken in een kluisje stoppen (weer betalen. Het is niet veel maar toch) en onze schoenen uit. We hebben het wel gehad en lopen richting uitgang. Met de tuktuk richting de amulettenmarkt om kruiden in te slaan. De straten rondom het hotel zijn te vergelijken met de straten rondom het Leidse- en het Rembrandtplein. Lawaaiig, harde muziek en veel toeristen. We zoeken de rust op een gaan zitten bij een kraampje aan de kant van de weg. Aangezien we nog vol zitten van onze zelfgemaakte lunch houden we het deze avond bij noedelsoep met beef. De verschillen zijn groot in Thailand. Gisteren waren we bijvoorbeeld in een groot sjiek warenhuis, > Siam paragon. Te vergelijken met Harrods in Londen maar dan 5 keer zo groot. En waar in Harrods de dure merken hun eigen kleine verkoophoek hebben, hebben ze hier hun eigen winkel. Zo staat de vierde verdieping een filiaal van BMW met de auto's ook uitgestald. Verder tientallen restaurants. Je ziet hier amper toeristen, maar wel veel rijke lokale bevolking. Het warenhuis is zo groot dat even duurde voordat we überhaupt een uitgang vonden. Maar ook in het gedeelte van de stad waar wij zitten, is het contrast groot. Zo doet een niet meer rijdende auto dienst als een huis. De eigendommen stonden opgesteld rondom en op de auto. Een meter verderop staat een nieuw model BMW geparkeerd met daarnaast een net zo'n dure motor. Tot onze verbazing kost 1 liter benzine hier trouwens 1,25 euro. Dat is aardig aan de prijs, maar er wordt niet minder auto om gereden. Vanochtend hebben we er drie kwartier overgedaan om het centrum uit te komen. De gids vertelt dat iedereen liever een auto heeft ipv een scooter/motor vanwege de airco.