Zo daar zijn we weer. Reismee had een serveronderhoud. Hierdoor kon ik geen verhalen plaatsen. Ik begin bij vandaag. Een klein verhaal over de reis naar Cambodja en hoe onze eerste bezoek aan het complex van Ankor Wat is, kunnen jullie lezen bj de reacties onder 'beroofd in Lopburi'. Het kopiëren en plakken in een nieuw tekstveld lukt helaas niet. Als ik tijd heb geef ik morgen een update van de laatste dagen Thailand. Deze dag staat in het teken van Ankor Thom en Ankor Wat. We beginnen bij het tempelcomplex van Bayon. Het complex heeft 54 torens. Het bijzondere aan deze torens zijn de 4 gezichten die je vanaf iedere toren en hoek je aan staren. We begrijpen het helemaal dat ontdekkers en onderzoekers van het complex er de kriebels van kregen. Verder is het complex versierd met bas-reliëfs met oorlogstaferelen. Rondom iedere tempel bij Angkor Wat is het druk. We hebben een nieuwe tactiek om mensen van onze foto's te weren (helaas bij overzichtsfoto's gaat dit niet op) Als een rugbyspeler houd ik - als we aan de beurt zijn - alle mensen op een afstand terwijl Evert een foto neemt. Bijna toeristen - en dan vooral de Koreanen - moeten met iedere steen die ze zien op de foto. Als er dus in hun ogen niemand bij een beeld staat, gaan zij ernaast staan zonder te kijken of iemand misschien wel dat beeld op de foto zet. Op het terrein staat nog het olifantenterras, het terras met de koningsbeelden en 2 kleinere tempels. Rond het middaguur stappen we in de luchtballon. Gisteren ging de tocht naar boven niet door vanwege teveel wind. De ballon kan tot 180 m hoog. Nu gaat de Ballin vanwege de wind niet verder dan 160 m. We stappen toch in. Wie weet komt het namelijk er helemaal niet meer van. Het is een grote luchtballon die aan de grond zit vastgeankerd. Van grote hoogte zie je de torens van Ankor Wat. Het complex zelf bezoeken we in de middag. Klinkt misschien vreemd, maar Evert en ik zijn het erover eens dat dit niet de mooiste tempel is. We vinden persoonlijk de Banteay Srei mooier en het complex van Bayon is apart om te zien. Ankor Wat ziet er grauw en zwart uit. De foto's die wij overal zien waren of uit betere tijden of bewerkt met de computer. De voorkant van de tempel wordt gerenoveerd en staat in de steigers. Bij de reactie gisteren had ik al vermeld dat we ons afvragen hoelang dit nog goed gaat. De toeristen zitten overal aan. Op sommige muren zijn de afbeeldingen en kleuren nog te zien. Als iedereen eraan zit, dan vervaagt dat langzaam aan. Per jaar komen zo'n 2,5 miljoen bezoekers naar Angkor Wat. En dat aantal groeit. We hebben voor vanavond een dansshow geboekt incl. buffet. Het eten was niks bijzonders. Gelukkig heb ik de stokjeskraam gevonden. Helaas krijg je maar 2 kipstokjes per keer mee. Wij wandelen een paar keer op en neer. Aansluitend na het eten begint de dansshow. Het is een Aspara dansshow. De danseressen werden vroeger al op de muren van de tempels afgebeeld. De massage is ons gisteren goed bevallen en we gaan weer naar Seeing Hands. Door heel Siem Reap (misschien wel door heel Cambodja) staan bakken met vissen. Deze vissen staan bekend als Dr. Fish. Bij Seeing Hands staat ook zo'n bak. De bedoeling is dat je met je voeten erin gaat. Als een groep dol geworden piranha's stuiven ze op mijn voeten af en beginnen dood vlees weg te knabbelen. Dit kietelt ontzettend. Na 20 minuten zijn mijn voeten wel weer lekker zacht geworden. De vissen hebben flink wat eelt weggehaald. Morgen kunnen we er dus weer tegen aan. Het is hier trouwens warmer dan in Thailand. We zweten beiden als een otter. De regels voor de monniken zijn hier soepeler dan in Thailand. Iedere man kan op ieder moment monnik worden en het net zo snel weer opgeven.