Ik heb jullie nog een verhaal beloofd. Onze avonturen door de jungle van het Khao Yai National park. We waren hier donderdag 25 en vrijdag 26 oktober. Donderdag begint met een ritje op een olifant. Deze keer mocht ik van de mahout in de nek van de olifant zitten terwijl de mahout ernaast loopt. De olifant is een vrouwtje (zijn allemaal vrouwtjes) en is 35 jaar. De mahout heeft haar al van kleins af aan. De training begint op 6 jarige leeftijd en de olifant gaat aan het werk als ze een jaar of 15 is. ( in Cambodja worden de olifanten nog uit het wild gehaald. Deze zijn dus niet zo tam als die in Thailand) De rest van de ochtend bezoeken we met onze mega-mini bus 2 watervallen (waaronder de waterval uit de film The Beach. Zelf hebben we de film nooit gezien) Surachet heeft het plan om na de lunch nog een waterval te bezoeken. Daar zien we vriendelijk van af. Dat geloven we allemaal wel. We willen op tijgerjacht! Omdat het al middag is, hebben we niet veel keus dan de wandeling van zo'n 2 uur te maken. Tot onze verbazing loopt Surachet mee. We zien niet veel dieren. Eigenlijk helemaal niks. Ja, alleen een slang. Het is - zo horen we later - een baby king cobra. Evert-Jan vond de slang al te lang van formaat om een gewone slang te zijn, We boeken voor vrijdag 26 oktober de tocht van 10 kilometer. Dat wordt zo'n 7 uur lopen! En we zijn blij dat we dat gedaan hebben. De tocht begint om 7 uur. Het is vanaf het begin van het park naar het bezoekerscentrum nog zo'n 45 minuten rijden. Als we uit de mega mini-bus stappen horen we allerlei geluiden die we gisterenmiddag niet hebben gehoord. De ranger die met ons meeloopt wijst ons meteen op een gibbon. Gelukkig hebben we een camera met een mega-zoom. Gibbons zitten in de hoge bomen. Ook zien we een rood vogeltje en geel vogeltje. Die laatste slaat een worm dood tegen een boomtak. De tocht is naar een waterval - degene die we gisteren niet meer hebben bezocht. De ranger negeert het bord met 'no entree' en duikt van het stenen pad af de wildernis in. Uiteraard volgen we de ranger op de voet. We gaan bergen op en bergen af. Klauteren over boomstammen en kruipen onder boomstammen door die de weg blokkeren. Af en toe staan we stil om de bloedzuigers van onze speciale anti-bloedzuiger sokken te vegen. Je ziet de bloedzuigers duidelijk zitten. Je broekspijpen moet je in de sokken stoppen. Het weg vegen heeft alleen niet zoveel zin. Telkens als je er een paar hebt verwijderd, zie je hetzelfde aantal via de andere kant van je schoen omhoog kruipen. Tegen 12 uur - we hebben non-stop gewandeld - rusten we uit bij een waterval. Hier zijn we de enige. Deze is echt alleen te bereiken via een wandeltocht. De weg omhoog is niet zonder gevaar. De heling is glibberig. Vaak glijden we dan ook weg. In dat geval heb je drie opties. 1: je pakt een tak/boomwortel. Deze blijkt echter verrot te zijn en breekt af. Je glijdt alsnog de helling af. Optie 2: je grijpt een tak en deze zit onder de doornen. Gevolg je hand zit onder de doornen en je glijdt alsnog de helling af. Optie 3: je wilt een tak grijpen, maar ziet dat deze onder de mieren/termieten zit. Je denkt dan maar de helling afglijden. De ranger moet op sommige plekken goed kijken waar we omhoog kunnen klauteren. De weg wordt dus niet vaak gebruikt (of de natuur verandert het pad binenkorte tijd in iets onbegaanbaars) We zien helaas niet veel dieren. Evert-Jan vangt nog een glimp van de neushoornvogel op. Ik hoor hem wegvliegen. Wel zien we een andere groep gibbons. Deze groep bestaat uit een mannetje (zwart) een vouwtje (wit) met een jong. De dieren zijn allemaal verjaagd naar de bergen. In het park loopt een drukke weg en er zijn een aantal campingplekken. De dieren - zoals de makaken die langs de weg zitten - mag je integenstelling tot de makaken bij Lopburi niet voeren. Toch gebeurt dit. De dieren gaan ervanuit dat de auto's stoppen om ze te eten te geven. Op de weg terug naar het bezoekerscentrum - Surachet en de chauffeur wachten ons bij het eindpunt van de wandeling op - rijdt de chauffeur een makaak aan. De chauffeur had door de schaduw van een berg de makaak niet zien zitten. De ranger vertelt dat de makaak aan de zijkant geraakt is en de jungle is in gerend. We hopen dat het meevalt. We hebben toch een forse tik gehoord. We hebben een uurtje voor ons zelf en frissen ons op in het hotel. In een reisgids hebben we gelezen over de vleermuizengrot. Deze kon de gids gisteren niet vinden. Vandaag ondernemen we een nieuwe poging. Het is een half uur rijden over een hobbelig weg. Wij doen er 3 kwartier over. Na een paar keer de weg te vragen aan mensen die we onderweg tegen komen, Surachet is er nog nooit geweest en de chauffeur maar 1 keer een paar jaar terug. Ja, we hebben de gids even aan het werk gezet :-) Bij de grot aangekomen is het stil. We zijn dit keer wel blij als we opeens een busje met toeristen zien. We zitten goed. Sterker nog, de chauffeur van deze auto is er vaker geweest en vertelt dat we verderop moeten staan voor een beter zicht. Rond de schemering vliegen 1000den en 1000den vleermuizen door de lucht. In een zwerm zoals spreeuwen dat doen. Het is een bijzonder gezicht. De stroom van vleermuizen blijft maar doorgaan. Je hoort ze gewoon door de lucht vliegen. Helaas was het te donker voor foto's. Evert-Jan heeft er een kort filmpje van gemaakt. Aangezien onze 2 weken Thailand erop zitten en naar Cambodja vertrekken, trakteren we gids en chauffeur op een etentje met uiteraard Thaise gerechten zoals groene curry met kip.