Blanda goreng op dolfijnenjacht
29 aug. 2015
🇮🇩
vanuit Indonesië
In de ochtend stond nog een dolfijnentour op het programma. Het begint al goed. De boot zou om half 8 vertrekken. We worden rond 6 wakker gemaakt, het ontbijt staat al klaar ?? Als we naar buiten komen, wordt er geroepen dat de boot al klaar ligt? Wat?? We zouden pasom 7:30 uurvertrekken, het is nu pas6:30? Gelukkig zat het Italiaanse koppel waarmee we de afgelopen aan tafel zaten met het diner ook al aan het ontbijt. De jongen riep: 'You are still on Java-time!' WAT?!? Niemand heeft iets gezegd de afgelopen dagen dat we steeds een uur te laat waren. Echt heel bizar.
Zonder ontbijt naar beneden gehold. De boot lag er wel, maar niemand te bekennen. Alleen een Belgisch echtpaar dat gisteren is ingecheckt. Je moet met zijn vieren zijn om de tour te kunnen doen.
Even voor acht uur varen wij weg. Na bijna drie uur varen, spotten we eindelijk de dolfijnen. Het zijn er veel! Het is lastig om ze te fotograferen. Helemaal als ze uit het water springen. Steeds
net te laat. Rond11:15 uurgeven de bootman een seintje. Wij moeten echt weg. Gelukkig was de dolfijnenspot plek op 20 minuten varen van de lodge (hadden we dat maar eerder geweten. Of zou het bij
de tour horen. Eerst pijn lijden op houten bankjes, dan de teleurstelling we gaan de dolfijnen niet zien en dan opeens als de tour er bijna op zit, zie je ze alsnog. "Gooi de hokken maar open. Deze
toeristen hebben het verdiend!")
Als we bij de kust komen, zien we dat het is drooggevallen. De stenen en het koraal staan er droog bij of onder een heel dun laagje water. We moeten zo'n 10 minuten door het water lopen om bij het
strand te komen. Voorzichtig de zeesterren en de zeeegels ontwijken en opletten dat je niet uitglijd.
Bij de lodge aangekomen snel de laatste spullen in de koffers. Wij willen rond12:00 uurde boot hebben. De manager zegt dat we rustig aan kunnen doen en zelfs kunnen lunchen. Die slaan wij ook
liever over. De vluchten, zo hebben wij gemerkt, zijn steeds volgeboekt. Wij willen niet riskeren dat wij te laat en onze tickets worden doorverkocht. Wij zijn wat betreft nog niet in stand
Indonesie met de houding 'we zien het wel'.
Maar goed de manager gaat met ons mee naar Manado om te zorgen dst we echt het vliegtuig halen. Het loopt tegen half 1 als we naar beneden lopen richting het strand. Het is nog steeds eb en de boot
kan niet dichterbij komen. We moeten weer het hele eind door het water lopen naar de boot. Gelukkig helpen mensen van de lodge met het sjouwen van de koffers. Toch een paar keer een voet op iets
hards gezet. Gevolg nu beurse plekken op de voetzool.
Rond13:45 uurstaan we bij de incheck balie. (Om 14:45 uurvertrekt het vliegtuig)
Paar jaar geleden waren wij ooit te laat met inchecken. Het scheelde 30 seconden. Gevolg vlucht gemist en hele hoop gedoe om een andere vlucht te regelen. Aan de kosten denken wij liever helemaal
niet meer.
De manager regelt wat extra beenruimte door een plek bij een van de nooduitgangen te vragen.
Wat betreft gisteren. Wij zijn opnieuw wezen snorkelen. Dit keer met een wat grotere boot. Konden in ieder geval ruimer zitten en aan boord klimmen zonder bang te hoeven zijn dat de boot om zou
slaan. Dedonderdagmiddagzijn we allebei behoorlijk verbrand. (Heel erg rood!) In het kleine smalle bootje was niet te doen om de zonnebrandcreme aan te brengen. Gehuld in een t-shirt dachten we de
ergste zonnenstralen wel de baas te zijn. Niet dus.Donderdagnachten vrijdag de hele dag waren de achterkant van onze benen erg gevoelig.
Vrijdag zijn wij net als donderdag naar turtle city gegaan. (Weer schildpadden gezien) en naar het eiland Silaren. Bij dit eiland hebben wij donderdag ook gesnorkeld. Dit keer hebben wij voor flink
deel van de kust gesnorkeld. De beheerder van deze boot, vaarde met ons mee. Dat is mooi. We hoefden niet nog eens het eind terug te zwemmen. Toch af en toe een nieuwe vis gezien. Een gele pijlvis
(?) Een groep vertikale streepvissen. Een zwarte vis met witte vinnen die wapperen op de rug en buik ipv op de zijkanten.
Inmiddels zijn wij in Makassar aangekomen. Dit ligt op 1,5 uur vliegen van Manado. Ook dit keer met Lion Air. Opnieuw moeten wij lang wachten op onze koffers. Het looprek en de rolstoel van oma
zorgen ervoor dat de bagageband wordt geblokkeerd. Medewerkers moeten bij het begin van de band tussen de bagage kruipen om het looprek en de rolstoel er tussen uit te vissen. Overigens hebben wij
oma niet op de band gezien. :-)
In Makassar zitten we in een hotel aan de haven. Op dit moment viert ene Jessica een feestje met karaoke. Dit weten wij omdat ons huisje aan het cafe grenst. Het was al schemerig toen we in het
hotel aankwamen. Onze nieuwe chauffeur heeft een ingewikkelde naam. We kunnen hem beter Mass noemen.
Het iszaterdagavonddus erg druk bij de boulevard. We lopen een redelijk grote warung (Genaamd Pak Tjomot) binnen waar veel locals in- en uitlopen. Het is vechten om een tafeltje. (Serieus) Wij
kunnen plaatsnemen aan een tafel van 6. Aan de andere kant zit al een stel. Er wordt veel afgehaald en bezorgd.
We nemen 2 udang goreng, 2 es jurek en cap kangkung, iets met groenten. Op tijd naar bed, want morgen heel de dag onderweg.
Kleine weetjes:
- Indonesiers reizen in algemeen met kartonnen dozen als bagage. Zij zien het nut niet in om een koffer te kopen. Ze reizen hooguit 1 of 2 keer in hun leven.
- Op Java veel steden /dorpen ecologisch bezig. Wij zien amper tuktuks. Wel veel cyclo's of paard-en-wagen.
- Veel steden hebben een autovrije zondagochtend.Gemotoriseerd verkeer istussen 6 en 10 uurin de ochtend verboden
- Dat afval en dan voornamelijk plastic ook hier (Java en Manado tot nu toe) een groot probleem is. Alleen zien zij het niet zo. Op Bunaken wordt er af en toe nog opgeruimd. Toch ligt op het strand
veel plastic en glas.
- Een ambulance altijd te laat is. Indonesiers zetten het slachtoffer/zieke in een taxi of eigen auto. Dat gaat sneller. Als je een ambulance zit met zwaailichten, is de persoon die vervoerd wordt
vaak helaas al overleden. Het rijden met geluid en zwaailichten is een soort van laatste respect.
- Waarom sommigen bestuurders van motoren geen helm dragen (of reddingsvest meenemen op een boot etc) 'Wij zijn niet van plan om een ongeluk te krijgen'.
- Waarom een extra lamp etc in huis hebben. Deze doet het toch nog? Miss gaat die wel mijn levenlang mee.
- Wij nog altijd geen lempur hebben gegeten. Hier (Java en Makassar- Sulawesi) niet te vinden als snack. Misschien alleen bij feesten/ceremonies?
Reacties
Reacties
30 aug. 2015, 14:24
Nu dus even herstellen van snorkelrood! Dank voor het mooie verslag!
31 aug. 2015, 09:55
Erg leuk die kleine weetjes! Ik zag gisteren een foto van een mevrouw met een rollator op de Noordpool. Achter de geraniums wanneer je pensioen bent is er blijkbaar niet meer bij tegenwoordig :-P Goede reis verder!
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!