Sportief op de fiets met crazy blanda goreng
31 aug. 2015
🇮🇩
vanuit Indonesië
Wij zijn dan wel met vakantie. Het is niet dat wij zitten te niksen aan de rand van het zwembad. Tijd voor wat beweging. Tegen 8 uur staan wij op de pedalen. Op een mountainbike verkennen wij Tana Toraja, de hooglanden in het zuidelijke deel van Midden-Sulawesi. Wij zijn al helemaal ingeburgerd. Wij zetten geen fietshelm op aangezien wij niet van plan zijn om een ongeluk te krijgen. Met een auto voorop waar onze spullen in liggen en met wel een fietshelm dragende gids op een fiets gaan wij op pad. Dwars door het drukkemaandagochtendverkeer. Na nog geen minuut rij ik bijna de greppel in van het lachen. Wij en alle motors rondom ons worden ingehaald door een vrouwelijke blanda met kortgeknipt blond haar op een oerdegelijke fiets met kinderzitje. Als een speer scheurt ze iedereen voorbij terwijl ze boos kijkt naar iedereen die in de weg rijdt. Hilarisch om te zien. Na 15 minuten over de hoofdweg te hebben gefietst, slaan wij een wat rustigere weg in.
Door de groene terrassen rijden wij langs de specifieke huizen - tongkonan - waar dit deel van Sulawesi om bekend staat. De tongkonan hebbben daken die aan weerskanten oplopen als de boeg en de
achtersteven van een schip. Iedere dorp bestaat uit een aantal families van meerdere generaties. De tongkonan staat in een kring rond een open veld. Tegenover de huizen staan de graanschuren.
Wij zijn getuigen van de bouw van een bamboehut waar de familie van een overledene bezoek kan ontvangen. Iedereen die de overleden persoon kent, helpt mee. Sommigen helpen meerdere dagen, andere
een paar uren. De familie voorziet hen van eten, drinken en sigaretten. Soms helpen meer dan honderd man aan de voorbereidingen. Bij het volgende dorp zijn de hutten al klaar. De
geluidsapparatuur wordt getest, en de laatste doeken worden opgehangen.Zondagavondwas er al een kip geofferd. De veren worden in delen van bamboestokken gestopt en overgoten met bloed van een
hond (deze wordt niet gedood. Alleen een snee wordt er toegebracht in het oor) De eerste buffel was al geslacht. Het vlees lag al te stoven. De gids vertelt dat de man die overleden is, 69 jaar
is geworden. Hoe ouder iemand is en hoe rijker, hoe meer buffels er worden geslacht. Bij deze ceremonie die wel drie dagen kan duren, worden waarschijnlijk 24 buffels geslacht. De beste en
duurste buffel is bijna wit met hier en daar een vlek. Sommige vlekkenpatronen zijn duurdere dan andere.
Een gewone buffel kost ongeveer 3000 euro. Een speciale kost al gauw 5000 euro. De man is trouwens 8 maanden geleden overleden. Al die tijd lag hij opgebaard in bed waar de familie gewoon bij
sliep. Ze brengen hem eten en water alsof hij nog leeft. Het lichaam wordt gebalsemd.
Familie en vrienden krijgen zo genoeg tijd om de voorbereidingen voor de ceremonies te treffen. Het lichaam wordt dan in een kleine tongkonan geplaatst (waar normaal de rijst na het oogsten wordt
opgeslagen) die recht tegenover het huis staat. Na drie dagen wordt het lichaam met een nog kleiner tongkonan overgebracht naar de laatste rustplaats. Dit kan zijn een familiegraf in de rotsen of
een wat moderner familiegraf in de vorm van een huis.
De gids op de fiets heeft het moeilijk als wij de heuvels in gaan. Zijn versnelling werkt niet mee. Of misschien is hij geen blandas gewend die door fietsen. Als fietsers trekken wij weer veel
bekijks.
Na een zelf meegenomen lunch onderweg, komen wij rond 1/2 1 weer bij het hotel aan. Na een snelle opfrisbeurt, gaan wij in de middag met chauffeur Mr. Mass en onze gids Damitha op pad, verder de
bergen in. Waar zij ons de mooiste uitzichten laten zien over de rijstterrassen. Momenteel wordt er druk geoogst. Sommige terrassen zijn al leeg, andere staan op het punt te worden geoogst. Als
wij willen kunnen wij meehelpen, dan kunnen wij een klein deel van de oogst zelf houden. Dit wordt vaak gedaan door de mensen uit de buurt zonder eigen land. Het ligt ook aan het type rijst dat
er gezaaid is. Hier is gekozen voor een traditionele soort en alles wordt met de hand geoogst.
Gisteren zijn wij vertrokken vanuit Makassar naar Tana Toraja. Na in de ochtend bij onze favo supermarkt (de Indomaret. De concurrent is de Alfamart) wat water en hydraterende creme voor de zere
beentjes te hebben gekocht, rijden wij rond half 9 het terrein bij het hotel af. Een klein vrouwtje begint hevig te zwaaien. Mr. Mass zegt: he, dat is jullie gids. Ik wist niet dat ze in Makassar
was. Ze stelt zich voor als Damitha, onze gids voor de komende dagen. Ze woont in Toraja enzaterdagavondwas ze in Makassar aangekomen om haar dochter op te zoeken in het ziekenhuis. Haar dochter
werd geopereerd aan haar hand. Niks ernstigs gelukkig.
Mass en Damitha zijn een vrolijk stel met humor. Damitha moet erg lachen om onze uitdrukking 'blanda goreng'. Ze begreep het eerst niet. Totdat wij vertelden dat onze benen erg rood waren door de
zon.
Voordat wij Makassar verlaten, brengen wij een bezoek aan de vismarkt. Wij zijn eigenlijk al te laat als we goede vis hadden willen kopen. Zo tegen 9 uur loopt het tegen het einde. Het beste is
om rond 5 uur in de ochtend als de vissers terug de haven in komen je slag te slaan. Dit wordt dan ook door veel inwoners gedaan. Altijd goedkoper dan wanneer je in het centrum je vis koopt.
Onderweg worden wij getrakteerd op onder meer doppinda's (ongeroosterd) jeruk gula-gula (een mega grape-fruit. Wij vinden het meer op een pommelo lijken) zelf trakteren wij op een glas kokos-rasp
in water aangelengd met palmsuiker en ijsblokjes (ja hoor, dat drinken wij gewoon. Daar hebben we niks van)
Een van de laatste stops voordat we Tana Toraja binnenrijden, zijn de erotische heuvels. Je moet het er maar in zien. Wij zijn niet zo goed om dingen in stenen/rotsen/bergen te zien. Wij zien
gewoon een rots of een berg. Het verhaal achter de heuvels is een belangrijke voor de Toraja's. Een familie wilde de rijkdom binnen de familie houden. Daarom moesten broer en zus met elkaar
trouwen. De goden werden hier boos over en veranderde de hele familie in heuvels.
De rit duurt zo'n 7 uur. Door onze stops kwamen wij tegen 1/2 8 bij het hotel/lodge aan. De warung gaat hier al vroeg dicht. De Toraja's eten meestal lekker thuis en als ze uiteten gaan dan doen
ze dit rond 6 uur. Gisteren veroordeeld tot eten in het hotel. Vandaag, maandag, lopen wij in de schemering naar een restaurant dat Damitha aanwees. Het is zo'n 15 minuten lopen. De weg is ook
hier niet zoals thuis. Je moet gewoon in de berm lopen. Wij zijn de enige gasten. Het eten is goed. Bunan kueh (glasnoedel soep met kip en mini-garnalen) sate buffel en groenten met kip en
mini-garnalen.
Tot gisteren nog nooit gebeurd, maar je weet dat de kans bestaat: er kroop een mega-spin onder een deur door. Hij was zo groot als de hand van Evert. En hij was niet alleen groot, maar ook snel.
Hij rende door de kamer en sprong zelfs op de zijkant van het dekbedovertrek. Het idee van een long-drink glas over hem heen te zetten, ging niet door. Daar was hij te groot voor! Dan maar de
platte deksel van de gevlochten rieten vuilnisbak. De informatiefolder van het hotel eronder geschoven. Vervolgens uit de kast de dunsfe plank getrokken en deze weer onder de folder geschoven. De
spin is vrij gelaten helemaal achter bij andere huisjes. Hopelijk gaat die daar naartoe in plaats van terug. De deur waaronder hij vandaan kroop (is naar een aangrenzende lodge toe) is nu
geblokkeerd met de badmat.
Klein weetje:
- Wij moeten weer met iedereen op de foto. Bij een uitkijkpunt kwam een hele groep meisjes en jongens op mij afgerend met de vraag of ik met ze op de foto wil. Ik ben voor de locals een blanda.
(Al ben ik nu op dit moment meer een blanda goreng) Mijn huid is witter dan die van hun. En mijn neus is anders.
Reacties
Reacties
01 sep. 2015, 08:11
Weer een mooi verslag! Fietsen met verbrande knieholten moet een ervaring zijn... Nog een foto van die mega spin gemaakt?
01 sep. 2015, 12:01
Weer een heel leuk verhaal! Tip: smeer wat kokosvet op de zere beentjes, hebben ze daar vast wel.
03 sep. 2015, 16:27
Jazeker is de mega-spin snel op de foto gezet. Niet een hele mooie foto, beetje wazig. Maar ja, hadden wel wat anders te doen dan een uitgebreide fotoshoot van hem te nemen :-)
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!