Het laatste verhaal alweer. Eergisteren uit Lovina vertrokken met een verse chauffeur. We maakten verschillende stops waaronder de waterval gitgit. Degene die wij op Java hebben gezien was hoger.
Drinken nog een kopje loewak koffie op een farm. Dit was helaas poeder en dus een redelijk slap bakkie. De kopi loewak op Java was echt gezet. Nog wat craftshops bezocht in de dorpen Mas en Celuk,
maar handwerk sterft ook hier uit. Heel blij dat wij alweer onderweg zijn begonnen met verzamelen. Oa een gouden hanger. Er was maar 1 zilver/goud werkplaats die er iets van zei. Bij het hotel in
Denpasar sprak een serveerster mij er al op aan. Geen idee waar ze nog sieraden maken.
Het hotel ligt even buiten het plaatsje Ubud. Erg toeristisch! We nemen een taxi vanuit het hotel naar het centrum. De shuttle service rijdt op rare tijden.
Zover wij zien is er in heel Ubud maar 1 aardig handwerkzaakje. Na het eten, rijden wij met de gewone shuttle service terug.
De kamer bestaat alleen uit een bed. De rest is buiten op een verhoging te vinden in een afgeschermde tuin met een overkapping. Erg apart om zo naar het toilet te gaan of te douchen. Over het
muurtje kijken lukt Evert niet, dat zit gelukkig goed. Naast toilet, bad, doche, wasbak, staan hier ook de (koel)kasten, waterkoker etc.
Donderdag worden wijom 9:00 uuropgehaald. We zien verspreid in de omgeving van Ubud een viertal tempels waaronder de holy spring temple. Zolang je maar betaalt mag je als toerist je ook in het
water onderdompelen. (Jaja, sommige toeristen gebruiken het fonteintje waar ook de lichamen van overledenen worden gewassen) Het onderdompelen in het heilige water schijnt goed te zijn om negatieve
energie van je af te spoelen. Wij doen dit maar niet. Wij zijn bang dat het water dan al teveel wordt verontreinigd. Kunnen ze meteen de rest van de dag dicht.
De laatste tempel die wij bezoeken is het mooist qua beeldhouwwerk. (En ook niet zo toeristisch)
Wij nemen nog een keer bakso bij een warung. In de middag worden wij teruggereden naar Ubud waar wij een kookles hebben. Wij zijn heel blij met onze eigen geregelde kookles in Lovina. Daar kregen
wij les van een kok. En hij legde dingen uit waarom hij bepaalde recepten zo had bedacht. De kookles van gisteren ging nog al traag. Er deden nog 19 andere toeristen (waaronder blanda's) mee. En
zij hadden van heel veel ingredienten nog nooit gehoord. Zucht! Verder werd alles tig keer herhaald. This is the base of the yellow sauce! Base of the yellow sauce. Take picture. This ingredients
are the base of the yellow sauce! Wij moesten Nederlanders wijzen op bestaan van toko's in Nederland. Seriously!
Verder werd alle smaak verpest door de yellow sauce aangezien dit de basis was van alle gerechten. Op vragen waarom je iets doet of juist niet werd niet een duidelijk antwoord gegeven.
Vandaag rustig aangedaan. Momenteel zitten wij op het voor ons vertrouwde vliegveld van Denpasar. Wij vliegen met Garuda naar Jakarta waar wij een overstap hebben en dan uiteindelijk 14 uur in het
volgende vliegtuig stappen op weg naar huis. In een resto op het vliegveld zien we voor het eerst lemper. Wij zijn heel blij met de toko om de hoek bij ons thuis.
Kleine weetjes:
- een prive crematie kost hier 100.000.000 roepies. (7000 euro) Dit is voor heel veel mensen niet te betalen. Zij kiezen voor een massacrematie. Het lichaam wordt zes jaar begraven. Als het lichaam
voldoende is vergaan, dan wordt het lichaam opgegraven, schoongewassen en gecremeerd. Dit is kost dan 2.500.000 roepies (175 euro)
- veel families en hotels hun eigen tempel hebben binnen hun ommuurde tuin.
- ze naast een tempel ook een binnenplaats hebben voor feesten en partijen.
- Doctor Gigi is een tandarts.
