Wie weet de code?
11 okt. 2016
🇯🇵
vanuit Japan
Maandagmiddaghet vliegtuig ingestapt omop dinsdagochtendom 9 uurlangs de douane te stappen. Wel na 2x de vingerafdrukken te hebben afgegeven en ook 2x op de foto zijn gezet. De eerste keer bij een assistent (zo'n 20 stuks. Dat ging vrij vlot. Bij de daadwerkelijke duane beambte moest alles nog een keer over. En vul niet in als ze om je hotel gegevens vragen je huisje in Kyoto in. Nee, dat willen ze niet weten. Je hotel moet je opschrijven. Dat wij pas over een week in een hotel in Osaka zitten maakt niet uit.
Wij reizen via een shuttle service met drie oudere Japanners van Osaka (hier is het vliegveld) naar Koyoto. De rit neemt zo'n 45 minuten in beslag. Wij worden in een woonwijk net buiten het centrum
(Gion district) gedropt. In een smal steegje staat ons huisje. Deze hadden we nog snel gevonden ondanks de wirwar aan smalle straatjes. Ze kennen hier geen mooi stratensysteem en duidelijke
nummering. Je moet het maar weten. Bij de deur zit geen bel of een briefje waar je je melden moet. Wij bellen aan bij de buurvrouw. Die weet van niks. Dit is niet zo fijn na praktisch niet geslapen
te hebben en aardig moe te zijn.
Na telefonisch contact te hebben gehad met het reisbureau afdeling Kyoto horen wij dat wij bij de balie van de shuttle service een enveloppe met papierwerk hadden moeten krijgen. Maar misschien
ligt die wel in het huisje... Wij krijgen een code om bij de voordeur in te toetsen. En ja, op de tafel ligt inderdaad een enveloppe met daarop geschreven de code voor de deur!
Onze verblijfplaats voor de komende dagen is oud Japans huisje. Met tatami matten en Japanse deuren van rijstpapier. Beneden een klein keukentje, toilet en douche en de eetkamer. Boven bevindt zich
de slaapkamer. Helemaal prima. Na snel opgefrist te hebben, lopen we eerst naar het trein station om de Japan Railpass te activeren en om de eerste 2 treinritten te bevestigen. Vreemd genoeg mogen
ze niet meer dagen vooruit werken. Dit houdt in dat we gedurende de vakantie meerdere keren in de rij moeten staan. Na een snelle ronde door de supermarkt voor water, nootjes en een mega-bak
instand-ramen gaan we lunchen bij een klein restaurantje om de hoek van ons huisje. De wat oudere vrouw wijst ons op de muur voor wat zij aan lunch te bieden heeft. Het papierwerk met de gerechten
in karakters geschreven ziet er schitterend, maar helaas wij kunnen dat niet lezen. Als wij ramen noemen, gaat de duim hoog gevolgd 'hai'. Ze duikt de koelkast in en loopt naar de keuken. Binnen 10
minuten staat er een kom met noedel-soep voor onze neus met als topping bosui, plakjes gesneden varkensvlees en plakje surimi. Dat was heerlijk. Aangezien wij ook niet hebben ontbeten in het
vliegtuig.
Onze eerste toeristische stop wordt Kiyomizu-dera. Het is een druk bezochte tempel, vooral door schoolklassen. Het is inmiddels al14:00als we het terrein oplopen. Onderweg passeer je een lange weg
meer aan het weerskanten tal van souvenierswinkels en winkels met zoetwaar. Ook kan je als dit wilt je kleden in echte Kimono met bijpassende houten slippers en de tocht omhoog lopen. (Een kimono
huren kan bij meerdere tempels trouwens)
We worden oud en hebben teveel tempels gezien. We vinden er niks aan en na een kleine ronde lopen we weer naar beneden. De meeste bezienswaardigheden gaanom 16:00 uurdicht. De tijd begint te
tikken. Om nog even snel de Ginkaku-ji (het Zilveren Paviljoen) te kunnen zien, nemen we een taxi. Deze rijdt ons in 20 minuten naar de weg onder aan de tempel. (Die we dus weer omhoog moeten
lopen) De taxi-rit is omgerekend 20 euro. Lopend hadden we het nooit gered en nu heb ik even kunnen slapen. Het is15:45 uurals we het terrein op lopen. Schuin voor de tempel bevindt zich een
zentuin met een uit wit kiezelzand gevormd uitgestrekt landschap dat de berg Fuij en het daarvoor gelegen strand moeten voorstellen.
We sjokken terug via het filosofenpad, een weg onder de bomen die evenwijdig loopt aan een beekje, naar het centrum. Onderweg lopen we langs een park waar we heel veel katten zien. Ze hebben het
prima voor elkaar. Op diverse plekken worden ze de lokale bevolking gevoerd. En sommige katten zitten zelfs in de rij te wachten totdat ze worden gekamd.
We hebben verder een handycraft centrum bezocht, maar vooralsnog niks gekocht. Het is half 7 als we besluiten om ergens kaiseki te eten. Dit zijn 9 gangen met verschillende soorten vis en groenten
zowel rauw, gebakken, gestoomd en gegrild. Het is een klein restaurant. Denk aan een soort van pijpenla met plek voor 14 personen aan de bar met daar achter de keuken. Je kan precies zien wat er
gebeurd zoals het vangen van de vissen uit het aquarium. De vissen gaven zich niet zomaar over. Het keukenhulpje kreeg een paar flinke golven water over zich heen. Een van de bediendes sprak een
paar woorden engels. Net als een van de koks. Net goed genoeg om uit te leggen wat de gang inhield en hoe we het moeten eten. Het was heerlijk eten!
Om half 9 komen we afgepeigerd in ons huisje aan en vallen als een blok in slaap.
Reacties
Reacties
13 okt. 2016, 13:46
Geweldig om te lezen. Als dit dag één was staat jullie vast nog wat te wachten. Wordt weer een heel bijzondere trip. Ik volg jullie! Geniet ervan.
13 okt. 2016, 14:24
@ Ing: We genieten zeker. Vooral van het lekkere eten. Leuk dat je ons volgt.
13 okt. 2016, 14:58
Wat een programma voor de eerste dag!
13 okt. 2016, 15:01
?euk om je verhaal te lezen. Zeker een andere wereld.Hoe was die grote boeddha zal wel indrukwekkend zijn.nu veel ple?ïer .met de heren gaat het goed.groetjes van k en h.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!