Van Himeji kasteel naar okonomo-yaki
15 okt. 2016
🇯🇵
vanuit Japan
Vandaag een lange dag treinen, in totaal zo'n 5 uur, voor de boeg. Wij zitten in de trein op weg naar de monniken in Koya-san. De trein rijdt niet rechtsstreeks. We hebben met een paar overstappen te maken. Het advies is om niet te laat bij de monniken aan te komen. Wie te laat is, gaat zonder avondeten naar bed. En het eten wordtom 17:00 uurgeserveerd. We gaan hoe dan ook met een lege maag naar bed :-)
We hebben de koffers vanuit het hotel in Hiroshima vooruit laten sturen naar ons hotel in Osaka, waar wijmorgenavondverblijven. We hopen dat het goed komt. Bij de monnikken zijn grote
koffers/tassen niet toegestaan.
Na het uitstekende ontbijt (zoals zeewier, rijst, noedels, pompoen en miso-soep) lopen we naar het monument ter nagedachtenis aan de atoombom. Een gebouw dat flink beschadigd is, is het enige dat
de Japanners aan deze gebeurtenis intact hebben gelaten. In het park staat een monument bedacht door de klasgenoten van een meisje dat 10 jaar na het bombardement is overleden aan leukemie.
(Oorzaak de nucleaire-straling) Zij was toen 12 jaar. Alle Japanse scholen hebben een donatie gedaan en zo is het monument voor alle omgekomen kinderen er gekomen. Verderop staat nog een monument
met het eeuwigbrandende vrijheidsvuur.
Op het station is het - net als gisteravond, maar daar kom ik later in dit verslag op terug - druk met Hiroshima baseball-fans. Als we het station uitrijden, zien we hoe de fans het stadion
instromen.
Een medewerker van het reisbureau gaf als tip om voordat we op de trein stappen een bento-box voor onderweg te kopen. Dit is een lunchpakket. Om half 11 zijn de interessante pakketten al weg. We
weten er nog twee te bemachtigen. Een met vis en de andere een gemengd pakket van groente, vlees en rijstballetjes.
Jullie hebben nog het verhaal van gisteren tegoed. En aangezien we 5 uur treinen heb ik alle tijd om bij te schrijven.
Gisterochtend verlaten wij ons huisje in Kyoto. Uiteraard ligt het spoor waar wij vandaan vertrekken helemaal aan de andere kant. Eerst met lift omhoog, via de stationshal over alle sporen heen,
met lift naar beneden, door kleine hal en weer met lift omhoog. Als je niet een plek hebt gereserveerd, kan je plaatsnemen - afhankelijk welke type trein - in de eerste drie coupes.
We zijn op weg naar Hiroshima. Onderweg stappen we uit bij Himeji voor Himeji castle. Bij het station aangekomen is het half 9. We zetten de koffers weg in een kluisje. De NS had dit vroeger
ook. Erg handig. Een grote kluis huren kost 700 yen.
De poorten van Himeji zijn net open als we aanlopen. Het is een eeuwenoud kasteel. Nog helemaal antiek en niet zoals sommige andere gerestaureerde kastelen van beton. De binnenkant is leeg.
Maar dit is met alle Japanse gebouwen. Ze laten het niet zoals in Europa aangekleed. Om de toeristenstroom in goede banen te leiden, staat er wel overal hekken en zijn de trappen voorzien van
leuningen. We klimmen naar de vijfde verdieping. Hoe hoger je komt, hoe kleiner de ruimte is. Bovenin staat een altaar waarvoor de Japanners in de rij gaan staan. Ze gooien geld in een bak,
schudden aan een touw en doen een gebed. Wij doen dit ook.
We lopen voor op schema als we het complex verlaten. De meeste toeristen komen nu het terrein op. Ook lopen weer veel schoolklassen rond. Het is 11 uur als wij weer op de trein (met een
overstap) stappen naar Hiroshima. Dit keer kunnen we nog net mee. De coupe voor reizigers die niet hebben gereserveerd zit helemaal vol. Gelukkig is het deel tussen je knieen en de stoel voor
je ruim. Ik kon daar mijn koffer kwijt. En als je wilt, kan de stoelleuning naar achteren zetten.
Op het station van Hiroshima gooien we opnieuw onze koffers in een kluis (erg druk. Veel kluizen waren bezet. We hadden mazzel dat er net een koppel Amerikanen wegging) dit scheelt tijd. We
hadden anders eerst naar het hotel gemoeten om de koffers af te geven en weer terug naar het station.
We pakken bij het station een boemeltrein en rijden in 30 minuten naar de haven. Met de ferry varen wij naar het eiland Miyajima.
Het eiland staat bekend om de torii in het water. Jammer genoeg is het eb en kan je naar de torii wandelen. We maken een rondje over het eiland. Bezoeken een tempelcomplex waar de
monnikken-beelden voor zien zijn van een gehaakt mutsje. Wat een werk moet dat zijn geweest.
Via het naturepad lopen we terug. We zien enorme spinnenwebben. Goed uitkijken om niet met je hoofd daarin te lopen. De spinnen zijn namelijk ook niet klein. Op het eiland lopen ook herten
rond. We zien helaas voor ze geen koekjesverkopers. Wel worden toeristen gewaarschuwd dat ze papieren souveniers of toegangskaarten op peuzelen.
Als souvenier kopen we kokeshi met op het jurkje de afbeeldingen van een torii, pagoda en een tempel. Een kokeshi, een houten pop, werd vroeger (misschien nog steeds??) gegeven aan meisjes
wiens ouders geen dure poppen konden betalen. Ik vind ze leuk. En deze helemaal met de Japanse gebouwen op haar jurk.
Hetgeen waar ik op had gebeurd ook. Het is vloed aan het worden. De torii staat nog niet diep in het water, maar wel al dat je er niet meer naar toe kan wandelen. Het is bijna 5 uur als we
besluiten om de ferry terug te nemen. Kunnen we hopelijk nog de torii fotograferen als we langs varen voordat de zon onder is.
Aan boord van de ferry zie ik opeens een interessant foto onderwerp. Mijn eerste cosplay-hond! De eigenaar was compleet in het roze gehuld (broek, colbert, schoenen en cowboy-hoed) maar
zijn hondje droeg een roze Captain Dog-outfit; jasje, helm en bril. Ben benieuwd wat ik in Tokyo zal zien.
We halen onze koffers op. Rondom het station is het heel druk met base-ball fans van Hiroshima. Het blijkt dat het stadion om de hoek van het station zit.
Deze vakantie hebben wij zo ongeveer alle vervoersmiddelen gebruikt. Om bij het hotel te komen, moeten we met de tram. Ook hier betalen, met gepast geld, bij het uitstappen. Netjes
geregeld. In de tram zit een wisselautomaat.
Het hotel zit midden in de uitgangswijk op 10 minuten lopen van de halte. We hebben een van de luxure kamers. Als je wilt, kan je in het bubbelbad tv kijken. Helaas hebben wij in
tegenstelling tot het goedkope huisje in Kyoto hier geen wifi. Ja, beneden in de lobby waar je telkens na 10 minuten opnieuw moet inloggen. De kamer is klein. De schaarse ruimte en prijs
speelt hier zeker een rol. Wij zijn benieuwd hoe groot onze andere kamers zullen zijn. Vooral in de grote steden is er gebrek aan ruimte.
Hiroshima heeft een traditioneel gerecht die je als toerist moet hebben geprobeerd; okonomo-yaki.
Volgens de papieren van het reisbureau moeten we zijn op de vierde (en tevens bovenste verdieping) van een gebouw. Iedere afdeling bestaat uit meerdere kookplaten. De platen die ook worden
gebruikt voor teppanyaki. Iedere plaat behoort tot een andere eigenaar. Eigenlijk dus kleine restaurants in hetzelfde gebouw. Omdat het vol loopt met toeristen en wij niet op de lift willen
wachten, gaan we met de trap. We komen langs de 2de verdieping en maken een rondje langs de verschillende tafels met als overeenkomst de pannenkoeken die ze aan het bakken zijn de op plaat.
Zowel koks als gasten kijken raar op als we langs lopen. We zien hier dan ook geen enkele westerse toerist. Die meeste daarvan zitten inderdaad op de vierde verdieping. Daar ziet het er wat
netter uit. Degene die ons goed kennen, weten dat wij gezellig op de tweede verdieping bij een plaat, gerund door een oudere dame, aanschuiven en niet bij de andere Gaijins. De menukaart is
in het Engels. De basis is een pannenkoek met noedels. Je kan verder kiezen voor bosui met bacon en dit aanvullen met bijvoorbeeld garnalen of inktvis of coquilles. De liefhebber kan er nog
een ei door heen laten mengen. Het vult goed. De tv staat aan met daarop de belangrijke honkbal-wedstrijd.
Terug naar vandaag, zaterdag 15 oktober. We lopen ook vandaag weer voor op het reisschema. Als je eenmaal door hebt hoe het treinsysteem werkt, gaat het heel goed. Het wordt op de stations
en in de trein netjes omgeroepen in het Engels. Ook de displays staat het in het Engels vermeld. Om wij een Japan Rail waypass hebben mogen wij in de meeste treinen; de Shinkansen en lokale
treinen plaatsnemen. Ook de ferry zit in de pas. We moeten alleen opletten dat we niet in een Nozomi trein zitten. Je merkt nauwelijks dat je in de trein zit. Geen kededeng kededeng. Zelfs
de stoptrein zet de vaart erin.
Engels spreken ze hier in Japan niet tot nauwelijks. Hooguit een paar woorden, maar iedereen doet zij/haar best om je te helpen. Met gebaren kom je een flink eind. Het iconenboekje hebben
we nog niet hoeven te gebruiken.
Wij verlaten de shinkansen in de stad Sin-Osaka. Dit is een voorstad van Osaka. Het station is net zo groot als een gemiddeld Europees vliegveld. Met een stoptrein reizen wij naar Osaka.
Vanaf hier met een andere lokale trein 30 minuten reizen naar de volgende stop. Hier stappen wij vervolgens nogmaals over op een lokale trein (weer 30 minuten) en de nog een keer met een
lokale trein (1 uur) steeds verder omhoog de bergen in. Jullie denken nu: zo, die zijn eindelijk op plaats van bestemming. Nope. Het laatste stuk van de berg moeten we met een kabeltrein
omhoog. Hier pakken we de bus naar ons tempelcomplex.
In dit deel van Japan staan verschillende tempelcomplexen voor rust en meditatie. We slapen in een van de tempels in een kamer met tussenschotten en schuifdeuren van rijstpapier. Uiteraard
op een matras dat ligt op een met tatami-matten bedekte vloer. We hebben ons voor niks gehaast. De receptioniste vertelt dat het diner in de grote zaal pas om 6.30 uur is. Daarvoor vindt
nog een ceremonie plaats. Ze hebben in de tv-kamer wifi. :-) kan ik mooi zo meteen na het eten dit verhaal online zetten.
Ik hoop dat we kunnen slapen. Voor een meditatiecomplex is vrij onrustig met drukke personen.
Reacties
Reacties
15 okt. 2016, 14:40
Weer een plezier om te lezen!
15 okt. 2016, 19:52
Tja, daar is meditatie toch voor: rustig worden. Dan moet je wel eerst druk zijn ^^ Anders beetje zonde van je tijd om te mediteren ;-) Maar ik kan me goed voorstellen dat jullie na al de indrukken van de afgelopen dagen wel wat rust om je heen kunt gebruiken. Bedankt voor de mooie verhalen, heel erg leuk om te lezen en jullie te volgen!
18 okt. 2016, 14:10
Ëvëñ melden dat het met de heren goed gaat.verder is het leuk te lezen wat jullie mee maken.ben nieuwsgierig naar de foto s.
18 okt. 2016, 14:52
@: Nynke: leuk om te horen. Vinden hetzelf ook leuk om alles bij te houden. Het is teveel aan indrukken. Moet het ook wel bijhouden anders gaat alles door elkaar lopen. Meteen een verslag voor ons zelf. Vandaar soms ook zo uitgebreid.
18 okt. 2016, 14:52
@ k en h: goed om te horen dat het met iedereen goed gaat.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!