Eten tot je erbij neervalt!
17 okt. 2016
🇯🇵
vanuit Japan
We zitten weer in de trein. Dit keer van Osaka naar Kanasawa. De rit duurt zo'n 2,5 uur. Alle tijd om weer wat te tikken. De bento-box hebben we net opgegeten. Tot nu toe zijn de bento-boxen bestaande uit maki's van de Familymarkt het beste. Je moet er wel op tijd bij zijn, anders zijn de kekkerste weg. Ditzelfde geldt voor de salades. De titel van dit verhaal is een uitdrukking die wordt gebruikt over Osakanen. 'kuida-ore' eten totdat je erbij neervalt. Dat klopt wel. Overal eetkraampjes en stalletjes.
Voor ons doen hebben we vanochtend uitgeslapen (half 8 de wekker) en goed ontbeten. Verschillende lekkere dingen uitgeprobeerd zoals een salade van 6 verschillende soorten zeewier.
We checken uit, de laten koffers achter en gaan met de metro richting de haven, naar het aquarium. Sommige metrostations in Osaka zijn net zo groot als een gemiddeld treinstation in Nederland met
een compleet eigen leven aan winkels. Rond kwart voor 10 lopen wij bij het aquarium naar binnen. Er zijn verschillende soorten aquaria met diverse soorten zeevissen van de hele wereld die leven
rondom de Pacifische plaat. Sommige bakken herbergen ook zoogdieren, maar deze zien er zielig uit. In het midden van het aquarium bevindt zich een enorme diepe tank. In hierin leven twee
walvissenhaaien van 4,5 meter. Er zijn maar 3 aquaria die deze vissoort herbergen. De walvishaaien zwemmen in de tank met verschillende soorten roggen en haaien. Een ander aquarium in Japan heeft
zelfs 3 walvishaaien van 10 meter!
In de laatste hal kan je een rog of haai aaien. Wel van tevoren goed je handen wassen. Rondom het bassin bevinden zich meerdere wasbakken.
Met de metro reizen we opnieuw naar de foodmarket en eten hier wat stokjes met vis van de grill. Voor het eerst hebben we een zeeegel (rauw) gegeten. Smaakte goed. Bij de familymarkt nog wat
bento-boxen voor de treinreis gekocht.
Bij het hotel de koffers opgehaald en verder met de metro naar de stad San-Osaka. Ja, daar zijn we al eens geweest. Hier stappen we op de trein (thunderbird) een uur eerder dan gepland volgens het
reisbureau.
Hoe is het bij de monniken afgelopen hoor ik jullie denken. Eergisteravond (dag van aankomst) om half 6 begon er in een kleine ruimte een meditatiedienst van 40 minuten. Officieel in kleermakerszit
en met de handen een kommetje vormend. Als het te pijnlijk werd, kan je een krukje pakken. De dienst ging over concentreren op de ademhaling (in stilte!)
Daarna lopen wij door naar de eetruimte waar een vegetarische maaltijd op ons stond te wachten. Miso-soep, tofu, tempura, pompoen, zeewier en rijst kunnen we eruit halen. Helaas wordt niet
uitgelegd wat de rest precies was of hoe het is klaargemaakt.
Om even over 7 uur begint een vuurceremonie. Nee, de tempel wordt niet in brand gezet. Een monnik brandt in een vuur ( staat symbool voor de wijsheid van Boeddha) houten stokjes (symbool voor
menselijk verlangen) Boeddha brandt zo het lijden weg wanneer wij in gebed zijn om onze wensen te vervullen (herstel van ziekte, succes op werk of school) dit is ons niet uitgelegd. Dit heb
ik van internet.
Als we willen kunnen we tussen19:00 - 21:00 uurin een onsen zitten. (Gescheiden) We hebben allebei niet zo'n behoefte om tussen kletsgrage mede-reizigers te zitten. Na een bezoek aan de
tv-kamer om foto's en verhalen up te loaden, gaan we naar onze eigen vertrek. Rustig genieten van een kopje thee en lezen in ons boek.
Zondagochtend16 oktober, begon de ochtenddienstom 6:00 uur. We hadden de reiswekker in de koffer laten zitten, maar geen probleem om op tijd wakker te worden. De buren rondom waren al rond 5
uur fris en fruitig aan het kletsen. De ochtenddienst wordt geleid door dezelfde monnik als gisteren. Aan de zijkanten zitten nog 3 jongere monniken. De dienst (misschien is de info niet juist,
maar volgens internet) is om de overledenen te eren en om te vragen (uiteraard door het geven van een donatie) ze in het hiernamaals te beschermen. De Japaners (onze buren) die aanwezig zijn
lopen een voor een naar voren, geven donatie en maken een korte buiging. Ondertussen zingen monniken een herhalend een mantra. Daarna vertelt de hoofdmonnik in het Japans een verhaal van. 30
minuten wat op zijn tijd grappig is, want er wordt gelachen. Aan het eind - als de groep Japanners naar buiten loopt en het dus rumoerig en onrustig is - volgt de uitleg in het Engels. Deze
uitleg duurde 3! Minuten. Het grappige deel van het verhaal weten we niet. Dat is niet aan ons verteld.
Het ontbijt is in dezelfde kamer als het avondeten. Weer met alleen westerse toeristen. Ik snap dat wij niet de enige toeristen zijn, maar had wel gedacht dat we met zijn allen in een grote
kamer zouden zitten met de toeristen aan de ene kant en de monniken aan de andere kant. Maar die hadden het kennelijk te druk met het runnen van de keuken, het opruimen van de kamers en het
beheren van de kassa's bij de tempels.
Het is even over 7en als we klaar zijn met het ontbijt.Om 9 uurmoeten we zijn uitgechecht en gaan de belangrijke tempels open. We besluiten om nog even terug te gaan naar onze kamer om nog wat
te lezen. We zien dat onze matrassen al zijn opgeruimd.
De toeristen die deze plaats bezoeken worden verdeeld over verschillende kleine tempels waar ze blijven overnachten. De ruimte waar wij hebben overnacht was ook nieuw en aangebouwd aan de
tempel zelf. Het voelde voor ons aan als een 2de klas hotel met een show. Toen we dit vertelden aan een stel met tienerdochter uit Zweden, waren ze geshockeerd. Het was toch rustig, aparte
ervaring enzo. We hebben ze het advies gegeven om naar Tibet af te reizen. Om verlichting te zoeken of om iets spirtiueels te ervaren kan je beter hier naartoe. Daar alleen al over straat lopen
- nog zonder een bezoek aan een tempel - geef je een apart gevoel. Helemaal als je wordt omhelsd van blijdschap door een van de vele oude vrouwelijk pelgrims die de aan het schoonmaken zijn en
je ze een kleine donatie geeft. Daar word ik verlicht van en dat geeft mij een goed gevoel.
In Thailand kan je je laten zeggen door een monnik (uiteraard tegen een donatie) maar je krijgt dan je eigen persoonlijke zegening en niet een algemene groepsgroet.
Maar goed, ik dwaal af. De matrassen waren dus weg, wij gaan dan ook maar weg. De weekendtas laten we nog even achter. We nemen iedere vakantie cadeaus (lees 3 kilo aan kleine kaasjes) mee voor
de gidsen, lokale families en iedereen die we verder leuk en aardig vinden. Aangezien we dit keer geen gids hebben, en Japan kou kent (vriesperiode) hebben we op Schiphol wat zakjes
tulpenbollen ingekocht om ze oa bij het tempelcomplex van de overnachting uit te delen. We hadden er geen goed gevoel bij en hebben onze bollen weer meegenomen.
We pakken de bus naar de andere kant van het stadje. Hier is de begraafplaats. Via een 2 kilometer slingerpad kom je uit bij de Oku-no-in. Je kan de route afsnijden. Dit doen we op de terug
weg. Op deze plaats staan 200.000 grafmonumenten van oude beroemde families. De overledenen liggen hier niet, maar slechts een haarlok, een tand of hun as.
Op de begraafplaats bevindt zich een waterput. Het verhaal van de put is dat wie niet zijn of haar weerspiegeling in het water ziet, binnen drie jaar zal overlijden. Gelukkig zien we beide
onszelf.
Bij de graven en tombes staan soms kleine beeldjes met slabbetjes om. Dit is Jizo, ook bekend als Ojizosama. Hij is de beschermheilige van kinderen. Vroeger vaak aanbeden door de ouders wiens
kind en dan met name bij de geboorte is overleden. Het slabbetje moet ze extra bescherming bieden in het hiernamaals.
De Japanners geloven dat alles (dat leeft en ook niet-leeft) een ziel heeft. Daarom worden de beelden aangekleed. Het beschermt ze tegen de kou. Vandaar dat sommige beelden - denk aan de
beeldjes op het eiland Miyajima bij Hirsohima - voorzien van een mutsje.
We kopen een combi-kaart. Met deze kaart kunnen we de verschilende tempels, museum en het mausoleum bezoeken.
Bij de Famliymart snel de laatste 2 bento-boxen met 4 mega- tuna-maki's gepakt voor de treinreis terug. (Erg goed) Bij een ander stalletje nog wat nigiri's gekocht. (Minder goed)
2 uur eerder dan aangegevem reizen wij terug naar Osaka en met de metro door naar het hotel dat om de hoek zit. We zijn er kwart voor 3. Officieel mag je pas vanaf 3 uur in checken. We horen
dat onze koffers goed zijn aangekomen, staan zelfs al in de kamer, maar zelf mogen we niet de kamer in. Evert heeft iets nodig uit de koffer. Een medewerker haalt de koffer op. Rond 3 uur
springt de hele lobby overeind om vervolgens in de rij te gaan staan om in te checken. Gaat vrij snel, maar het blijft vreemd om zo stipt te zijn.
Snel omkleden en overige baggage in de kamer leggen.
We wandelen naar de foodmarket. Het gerecht dat je in Osaka moet eten is Takoyaki. Stukjes octopus in deegballetjes. Zeg maar een poffertje/blini maar dan wat zachter qua deeg en gevuld. Bij
een ander eetstalletje op straat, kopen we een tentakel van de grill. De foodmarkt loopt over in het uitgaansgebied met nog meer eetkraampjes, winkels en speel- en gokhallen. Het is er
megadruk en dat voor18:00 uur! Het uitgaangsgebied is open tot21:00 uur. In een speelhal spot ik een jong stel verkeleed als Yushi en Mario. Nee, het waren duidelijk geen personeelsleden die
reclame aan het maken zijn voor de nieuwste Mario Party Game.
Bij een restaurantje nemen we maki en nigiri mee als take away. Nemen nog een keer portie takoyaki. Op het moment van naar binnen gaan was het leeg. Bij naar buiten gaan, stond er een mega
rij. Kennelijk is er omgeroepen dat er Gaijin binnen zijn en als die het eten, dan moet het wel goed zijn :-)
Via de foodmarkt lopen we terug en halen nog even bij een viskraampje een box tonijn sashimi. Omdat ze bijna dicht gaan, gaat alles goedkoper weg. Ipv 1380 yen kost een doos met 10 stukjes
tonijn nu 500 yen. We nemen nog een doosje mee om iin de hotelkamer op te peuzelen. De hotels tot nu toe hebben op sommige verdiepingen magnetrons staan. Naast de vele automaten met drinken,
staan er ook automaten met grote bakken ramen die je daarin kan opwarmen. De kamers hebben een koelkastje. Deze is leeg. De hotels gaan er kennelijk vanuit dat je deze zelf opvult. Helemaal
prima!
De honden die we tot nu toe zien in Japan zijn over het algemeen allemaal klein van formaat. Vaak zijn ze ook met zijn 2en. Ze zijn altijd aangelijnd. Zielig is de dierenwinkel in Osaka. In
de etalage zie je de jonge dieren (kittens als pups) in kleine hokken zitten. Weliswaar met eten/drinkbak, kattenbak en speeltje, maar toch. De keren dat we langs liepen, werden de hokken
schoongemaakt. Zowel de kittens als pups zijn allemaal rassen. De honden die we op straat zien, zijn ook allemaal ras. Veelal dwergpoedel en ook al een paar keer een corgi.
Reacties
Reacties
18 okt. 2016, 15:56
Weer hartelijk dank; meeslepend verhaal. Wel een drukke agenda.
18 okt. 2016, 16:31
Dank je voor de mooie verhalen, je krijgt trek van de eetmomenten!
18 okt. 2016, 18:10
Het blijft een beetje rennen voor je dagelijkse hapje daar! Maar vet worden zal niet lukken met al die vis!
19 okt. 2016, 11:05
Koude business dus die Japanse monniken, jammer om te horen. Gelukkig blijft er nog genoeg echt moois over, jullie zullen vast de bollen op een meer dankbare plek achter kunnen laten.
19 okt. 2016, 13:25
Heb jullie verhaal gelezen maar volgens mij eten jullie alleen maar,nu geniet nu maar.met de jongens gaat het goed.
liefs mama en karin.
19 okt. 2016, 19:00
Heerlijk om te lezen, ben er gewoon een beetje bij (en geloof me, die 'escape' kan ik momenteel goed gebruiken).
21 okt. 2016, 02:00
@ Ing: blij om te lezen dat ik via deze weg voor wat afleiding weet te zorgen.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!