Een bed om bij weg te dromen
18 okt. 2016
🇯🇵
vanuit Japan
Wanneer wij zijn ingecheckt maandag in ons hotel in Kanazawa en naar buiten wandelen, is het even voor 6 uur. Het is uitgestorven overal! De foodmarket is alom 17:00dicht gegaan. Een sakewinkel is nog open. We kopen twee kleine verschillende flesjes om uit te proberen. Als we door lopen naar het oude deel van de stad, zien we dat de meeste winkels bezig zijn om de deuren te sluiten. Na een rondje door het centrum en langs etalages, keren we om. Het enige waar wat leven is, is een straat met oude samoeraihuisjes die nu zijn omgebouwd tot Irish pub, pizzaria en tapas restaurant. Hmm,. Of je moet een van de duurdere Japanse restaurants binnen willen stappen. Maar omdat nu iedere avond te gaan doen...(denk aan vanaf 80 euro per persoon)
Opeens zien we een gek groot beest over straat scharrelen. Het lijkt wel een das. En op de foto - heel slecht - is inderdaad het dier herkenbaar als das. Bijzonder zo in het centrum van een stad.
Een goede foto heb ik niet kunnen maken. Zodra het dier door had, dat wij hem hadden gezien, ging die via het riool ervandoor.
Bij de foodmarket ( en op 5 minuten lopen van het hotel) zagen we klein restaurantje met wat interessante don op de kaart. Don is een bakje rijst met een topping. Wij kiezen een bakje
tonijn/inktvis en een bakje zoetwatergarnalen/krab (vers en niet samengeperst) omdat Kanasawa bekend staat om zijn bladgoud, is er als versiering nog wat bladgoud snippers overheen gestrooid. Bij
het menu hoort ook een kom miso-soep. Voor wat groente bestellen we groene sojabonen.
Het hotel doet luxe aan. Er staat een bed met heerlijk zacht matras en dekbed. Ook een keer goed hoofdkussen.
Dinsdagochtendna het ontbijt (iets te westers helaas) bij de receptie een plek laten reserveren bij een rondwandeling door Myoryuji, het Ninja-kasteel. Het is geen echt Ninja-kasteel, maar in de
volksmond heet het zo vanwege alle vallen en geheime gangen die in het gebouw aanwezig zijn. Vanbuiten telt net maar 2 verdiepingen, terwijl als je binnen bent, het er wel vier zijn. We mogen er
geen foto's maken. We lopen mee met een groep Japanse toeristen. Wij krijgen om alles te volgen een leenboek mee met daarin foto's van de vallen/verborgen trappen en in het Engelse de tekst hoe
ze werken. Erg handig en leuk dat ze zoveel moeite doen.
De winkels zijn inmiddels eens een keer open. (Veelal gaan de deuren pasom 10:00 uuropen) Al winkelend sjokken we richting het beroemde park van deze stad. Dat de herfst in Japan langzaam aan
haar intrede doet is merkbaar. Niet wat betreft het weer. Het is tot nu toe overal zonnig. Soms zelfs behoorlijk warm. In Kanazawa gaat het gezegde rond: beter je bento-box vergeten, dan je
paraplu. We zien veel mensen lopen met een onder de arm geklemd. We halen die van ons uit de koffer. Je weer maar nooit. Het was de warmste dag van deze vakantie!
Terug naar de wandeling in het park. De struiken en planten zijn allemaal uitgebloeid. De tuinierders zijn bezig met snoeien. De bladeren van de bomen kleuren geel en rood.
In het park staat een twee potige lantaarn en een villa dat nu een museum is. In de villa, waar de moeder van een lokale edelman woonde, is nu nog een aantal kimono's en wandschermen te zien. In
Japan zien we veel soft-ijs verkopers. Het soft-ijs is in veel smaken te verkrijgen zoals soja bonen, kastanjes, zwarte vanilla, matcha en sake. Ik ben benieuwd naar de laatste. De smaak van sake
is licht te proeven.
Het is13:00 uurals we terug zijn bij de foodmarket. Deze markt is wat minder dan die van Kyoto en Osaka. Daar had je genoeg stalletjes waar je kon snacken. Dat is hier minder en wat er wel is,
vinden wij er niet goed uitzien. We lunchen bij hetzelfde restaurant als gisteravond. De eigenaar herkende ons > yesterday? Dit keer nemen we opnieuw sojabonen en ieder een dom met tonijn. Bij
het menu zit weer miso-soep. We wandelen verder naar het oude gedeelte van de stad. In de oude panden zitten enkele handwerkzaken.
Even daarvoor loopt een rivier. Ik zie een havik over vliegen. Wanneer we de hoek om komen zie ik niet 1 havik Ik zie er wel een stuk of 15! Rustend op het dak van een gebouw of cirkelend over de
rivier met soms een duikvlucht naar beneden of scheren rakelings langs het verkeer en de wandelaars. Als we goed kijken, zien we op de bodem van de rivier dode visjes liggen? Worden ze gevoerd door
de locals of zijn de vissen slachtoffer geworden van een mislukte aanval?
We zijn uitgeput als we weer bij het hotel aankomen. Het is pas half 5. Het vroege opstaan, sjokken en de indrukken, hakken er nu in. We besluiten om even te slapen en in de kamer te eten. We
hebben bij de supermarkt weer wat sushi boxen ingeslagen. In tegenstelling tot de sushi van de supermarkt bij ons, is dit wel goed. Zelfs de instandsoepen bevatten meer echte stukken groente dan de
cup-a-soupen bij ons.
Reacties
Reacties
19 okt. 2016, 18:00
Weer dank!
19 okt. 2016, 19:05
Meeslepend verhaal weer, wat schrijf je beeldend. Ben aan het bijlezen, haha, gauw door naar het volgende hoofdstuk :-)
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!